Liefdadigheid
Van een kennis kreeg ik een uitnodiging of ik aanwezig wilde zijn bij een vergadering van haar liefdadigheidsorganisatie in een plaatselijk restaurant. Ik heb mij als vrijwilliger aangesloten bij deze organisatie en afgelopen kerst heb ik geholpen met het uitzoeken van kleding en speelgoed dat naar hulpbehoevende gezinnen in de omgeving werd gebracht. Dat is eigenlijk de enige keer dat ik daadwerkelijk iets voor deze organisatie heb gedaan. Zij heeft mij wel nog eens uitgenodigd voor het een of ander, maar dat was geloof ik net een keer dat ik niet kon. Waarschijnlijk had ik toen bezoek uit Nederland of zoiets.
Ik vroeg of Alina het leuk vond om mee te gaan en dat wilde zij best. Bij aankomst in het restaurant waren er veel dames. Ja alleen maar dames! Wij namen plaats aan een lange tafel en kregen meteen een drankje aangeboden. Tevens kreeg ik een menukaart onder mijn neus geschoven. Oh, wat was hier nou de bedoeling van? Ik dacht dat wij een vergadering hadden over de organisatie, maar het bleek een etentje te zijn. Iedereen zat gezellig met elkaar te kletsen. De menukaart bleek achteraf niet nodig want mijn kennis had een aantal pizza's besteld die wij met elkaar deelden.
Uiteindelijk bleek het een jubileumavond te zijn. Het éénjarig bestaan van de organisatie. Dit was mij niet helemaal duidelijk geworden in de uitnodiging die ik per sms ontving.
Er was dus voor lekkere pizza én lekkere taart toe gezorgd. Toch werd er nog wel over de plannen van de organisatie gesproken. Een meisje van zes jaar oud, uit een stadje bij ons in de buurt, heeft van de organisatie een financiële bijdrage gekregen voor een operatie die zij moest ondergaan aan haar voet.
Ook is het plan om binnenkort spullen te brengen (voornamelijk levensmiddelen) naar een dorp waar zo'n 300 weeskinderen én moeders met hun kinderen wonen (moeders die, al dan niet ongewenst, zwanger zijn geraakt en niet in hun eigen omgeving kunnen zijn). Dit dorp is opgezet door een priester. Nu ben ik geen gelovig mens, maar de liefdadigheidsorganisatie van mijn kennis is geloof ik wel gestoeld op het geloof. Daar wordt nooit zo de nadruk op gelegd. Zolang er mensen zijn die hulp nodig hebben en deze organisatie spullen inzamelt om deze vervolgens naar de hulpbehoevenden te brengen, maakt het mij niet zoveel uit als dat in de naam van de 'Heer' gebeurt.
Ik kan mij voorstellen dat het dorp blij is met alle hulp. Ik ben reuze nieuwsgierig hoe het dorp eruit ziet en het is niet zo ver bij ons vandaan dus rij ik er graag naartoe met de andere dames van de organisatie om er de spullen af te leveren.
Voor de kerst wordt er weer kleding en speelgoed ingezameld en gebracht naar families in de buurt die daar enorm behoefte aan hebben. Mijn kinderen groeien gelukkig goed en ik heb alweer flink wat zakken kleding op zolder liggen die voor hun te klein geworden zijn. Andere kinderen maak je hiermee blij en ik ben ervan verlost.
Ik vroeg of Alina het leuk vond om mee te gaan en dat wilde zij best. Bij aankomst in het restaurant waren er veel dames. Ja alleen maar dames! Wij namen plaats aan een lange tafel en kregen meteen een drankje aangeboden. Tevens kreeg ik een menukaart onder mijn neus geschoven. Oh, wat was hier nou de bedoeling van? Ik dacht dat wij een vergadering hadden over de organisatie, maar het bleek een etentje te zijn. Iedereen zat gezellig met elkaar te kletsen. De menukaart bleek achteraf niet nodig want mijn kennis had een aantal pizza's besteld die wij met elkaar deelden.
Uiteindelijk bleek het een jubileumavond te zijn. Het éénjarig bestaan van de organisatie. Dit was mij niet helemaal duidelijk geworden in de uitnodiging die ik per sms ontving.
Er was dus voor lekkere pizza én lekkere taart toe gezorgd. Toch werd er nog wel over de plannen van de organisatie gesproken. Een meisje van zes jaar oud, uit een stadje bij ons in de buurt, heeft van de organisatie een financiële bijdrage gekregen voor een operatie die zij moest ondergaan aan haar voet.
Ook is het plan om binnenkort spullen te brengen (voornamelijk levensmiddelen) naar een dorp waar zo'n 300 weeskinderen én moeders met hun kinderen wonen (moeders die, al dan niet ongewenst, zwanger zijn geraakt en niet in hun eigen omgeving kunnen zijn). Dit dorp is opgezet door een priester. Nu ben ik geen gelovig mens, maar de liefdadigheidsorganisatie van mijn kennis is geloof ik wel gestoeld op het geloof. Daar wordt nooit zo de nadruk op gelegd. Zolang er mensen zijn die hulp nodig hebben en deze organisatie spullen inzamelt om deze vervolgens naar de hulpbehoevenden te brengen, maakt het mij niet zoveel uit als dat in de naam van de 'Heer' gebeurt.
Ik kan mij voorstellen dat het dorp blij is met alle hulp. Ik ben reuze nieuwsgierig hoe het dorp eruit ziet en het is niet zo ver bij ons vandaan dus rij ik er graag naartoe met de andere dames van de organisatie om er de spullen af te leveren.
Voor de kerst wordt er weer kleding en speelgoed ingezameld en gebracht naar families in de buurt die daar enorm behoefte aan hebben. Mijn kinderen groeien gelukkig goed en ik heb alweer flink wat zakken kleding op zolder liggen die voor hun te klein geworden zijn. Andere kinderen maak je hiermee blij en ik ben ervan verlost.
Reacties
Een reactie posten