EIndelijk hout



Eindelijk is ons bestelde hout gekomen. 3 Weken later dan ons werd beloofd. Een erg onhandig tijdstip omdat het een hele dag en een hele nacht heeft geregend. Op het moment dat ik dit blog schrijf komt het nog steeds met bakken uit de hemel.
Als het hout eerder was gekomen, zoals in de planning lag, hadden wij alle tijd gehad om het te zagen in een heerlijk zonnetje en in een aangename temperatuur. Nu moeten wij wachten tot de ergste regenbui voorbij is. Gelukkig konden wij wel al eerder onze dode perenboom in de voortuin kappen en in stukken zagen. Dit gebeurde wel in het herfstzonnetje.

Ik ben blij dat het hout er is want het geeft een onveilig gevoel om het niet te hebben. Je hoort verhalen van mensen die hout bestellen en dat de verkoper deze mensen eerst aan het lijntje houdt en vervolgens helemaal niets meer van zich laat horen. In deze drukke periode moet je dan op zoek naar iemand die wel te vertrouwen is en je het hout daadwerkelijk levert. Waarschijnlijk betaal je dan de hoofdprijs (dat weet ik trouwens niet, maar dat kan ik mij zo voorstellen). Als ik het weerbericht bekijk hoeven wij pas te vrezen voor vrieskou in de nacht ergens in de loop van de volgende week. En dan nog zijn het geen schokkend lage temperaturen.

Omdat het voortdurend zulk lekker weer is geweest de afgelopen tijd hebben wij nog maar één keer de kachel laten branden. Dit was ook om te kijken of alles nog werkt. Of alle pompen nog draaien en of de centrale verwarming het nog doet.
Gelukkig deed alles het.

Om mijn aankomende winterdepressie helemaal compleet te maken (ik hou echt niet van de winter) hoorde ik op het televisie journaal dat er extreem lage temperaturen in januari worden verwacht en wel tot -30 graden Celsius! Nu zijn de weerexperts hier wel vaker wat hysterisch, maar dat lijkt mij  écht heel koud. Ik vond -22 graden afgelopen winter echt een limiet hoor!

Zover is het gelukkig nog niet. Eerst maar even een weekje flink zagen en veel sjouwen. Er is werk aan de winkel!


Deze is dus niet meer. Ligt opgestapeld in het houthok




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Groen en geel!

Afbeelding
Als ik iets niet wil lijken dan is het wel een zeur of een verongelijkt persoon. Dat is dan ook de reden dat ik, in ieder geval dat probeer ik, sommige vervelende ervaringen in winkels of instellingen met medewerkers van mij af laat glijden. Als je bij elk incident je gelijk moet gaan halen of ergens tegenin gaat, dan ben je wel even bezig. Maar toch lukt het mij niet altijd om, zoals de Engelsen zo mooi zeggen: turn the other cheek, toe te passen. Dan ben ik echt te verbaasd of het gaat mij echt te ver. Dan zeg ik er wat van. Sowieso maak ik hier dingen mee waar mijn mond af en toe flink van open valt. Dit voorval speelt zich af in de lokale telefoonwinkel van een telefoongigant met een rood/wit logo. Het lijkt mij niet moeilijk om uit te vogelen welke provider dat is. Maandelijks stap ik bij deze winkel naar binnen om mijn mobiele telefoon op te laden voor 5 euro waardoor ik er weer flink op los kan bellen en vooral kan internetten (dat berekenen ze ineens in euro, maar dan wel n
Meer lezen

Roemeens Pasen

Afbeelding
Het is Pasen in Roemenië. Een weekje later dan in Nederland. Het weer is prachtig. Op eerste Paasdag hebben wij genoten van onze welverdiende rust. Mircea is met Gabriel gaan vissen in de buurt. Toch waren zij snel terug omdat het water te troebel leek. Een ander plekje waar zij waren lag vol met vuilnis. Zelfs tot in de boomtoppen lagen plastic zakken. Dat is niet een plekje waar je 'idyllisch' gaat zitten vissen. Op sommige plekken ligt hier toch zoveel vuilnis verscholen. Aan de zijkant van een weg waar ik elke dag langskom ligt veel vuilnis. Een vrouw uit de buurt vertelde mij dat het daar niet, of bijna nooit, wordt schoongemaakt omdat deze weg op de gemeentegrens ligt. De gemeentes betwisten bij welk dorp de weg hoort en zo wordt er kennelijk niet naar omgekeken. Ik vind dit trouwens verbazingwekkend. De burgemeester moet die rotzooi toch ook zien? Ook bij ons voor de deur vind ik geregeld troep. Ik pak deze troep dan wel op en gooi het in de vuilnisbak. Op het terrein na
Meer lezen

Ik doe het niet meer!

Afbeelding
‘Billy, Billy! Waar zit je nou, poes?’ Kitty, haar zusje, is al binnen, maar Billy nog niet. En dat is gek want Billy is nooit ver van huis. Ik loop naar binnen om mijn telefoon te pakken want die dient ’s avonds tevens als zaklamp. ‘Billy, Billy!’ Ik zoek in de tuin en kijk ook in de tunnelkas want misschien heeft ze zichzelf daar ingesloten. Maar geen spoor van Billy met haar grappige zwart gekleurde neusje. Dan maar in de voortuin kijken. Als ik die kant op loop bekruipt mij ineens een naar gevoel. ‘Het zou toch niet weer zo zijn, hè?’, zeg ik hardop tegen mijzelf. En, ja hoor, mijn vermoeden wordt bevestigd. De zo springerige, vrolijke poes Billy ligt bewegingloos op straat. Zichtbaar in het velle licht van de lantaarnpaal. Dood. Waarschijnlijk heeft ze niet geleden want haar oogjes zijn nog open als ik haar vind, dus het zal wel één flinke klap geweest zijn. Als je als automobilist toch de normale snelheid aanhoudt en niet als een idioot over de weg scheurt, kan je de poes eve
Meer lezen