Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

Blog: Veel dierenleed Na twee jaar hier in Roemenië te wonen ben je (helaas) wel wat gewend als het om dierenleed gaat. Veelvuldig zie je uitgemergelde paarden voor karren lopen, staan er paarden met de benen vastgebonden, zodat ze niet weglopen, in de gloeiende hitte in een veld, worden paarden vanaf een kar met een stok aangespoord om harder te gaan lopen en liggen er dooie honden en katten op de weg die je veelvuldig moet omzeilen. Als je daar vaak mee geconfronteerd wordt, stompt je dat ook af. Je kan niet meer huilen bij elke dooie hond of kat die je op de weg tegenkomt. Maar soms kan je niet wegkijken. Twee dagen geleden was Mircea het gras aan het maaien op een terrein in de buurt van ons huis. De grasmaaier hield ineens op met loeien en hij riep mij en zei dat ik snel moest komen. Oh jee, dacht ik bij mijzelf. Wat is er aan de hand? Zijn stem klonk ernstig. Bij aankomst riep hij 'kijk toch eens wat een asociale mensen je hier hebt', en hij wee

Verbazing! Een aantal weken geleden kocht Gabriel van zijn zakgeld een miniatuur 'Lamborghini' autootje. De volgende dag nam hij deze net aangeschafte 'schat' mee naar school om het aan zijn klasgenootjes te laten zien en om er zelf in de pauze mee te spelen. Niet zo lang geleden had hij een Playmobil paard mee naar school genomen en was deze helaas snel kwijtgeraakt nadat de juf het van hem had afgepakt. Hij zat er tijdens de les mee te spelen en dat mocht niet. Later had ze het paard op een tafeltje in de klas laten liggen en een klasgenootje, zo bleek later, had kans gezien om het in zijn tas te stoppen en het mee naar huis te nemen. Sinds afgelopen januari blijkt, dat wist ik niet en Gabi kennelijk ook niet, dat de kinderen geen speelgoed meer mee mogen nemen naar school.  Juf vroeg aan de klasgenootjes of ze het paard hadden gezien en toen er geen antwoord kwam liet ze weten dat ze alle ouders zou vragen om thuis de schooltassen te doorzoeken. Dit bleek niet no

Nieuw leven: Na drie weken dagelijks 's ochtends en 's avonds de eieren in de broedmachine te hebben omgedraaid verscheen daar dan na drie weken het eerste kuikentje dat uit zijn eitje was gekropen. Al snel volgde er meerderen en nu staat de teller op 24 kippenkuikentjes en 1 fazantje. Het is toch ongelooflijk gaaf  om zo'n kipje uit een eitje te zien komen! De eerste paar dagen gingen ze nog niet naar buiten, maar stopten we ze in een hamsterkooitje met een warme lamp erboven en zette die in de badkamer! 's Nachts werden ze allen bij elkaar in een handdoek gewikkeld zodat ze het lekker warm hadden en rustig konden slapen. Die beesten groeien echt razendsnel en na een dag of twee konden ze overdag al lekker naar buiten in een kippenren. Wel goed beschermd met gaas eromheen zodat ze niet een lekkernij zouden zijn voor onze poezen en voor de buizerds, die hier veelvuldig rond vliegen en hier in het bos hun nesten hebben. Wel prachtige beesten deze vogels, maar niet fi