Blog:


Veel dierenleed

Na twee jaar hier in Roemenië te wonen ben je (helaas) wel wat gewend als het om dierenleed gaat. Veelvuldig zie je uitgemergelde paarden voor karren lopen, staan er paarden met de benen vastgebonden, zodat ze niet weglopen, in de gloeiende hitte in een veld, worden paarden vanaf een kar met een stok aangespoord om harder te gaan lopen en liggen er dooie honden en katten op de weg die je veelvuldig moet omzeilen.
Als je daar vaak mee geconfronteerd wordt, stompt je dat ook af. Je kan niet meer huilen bij elke dooie hond of kat die je op de weg tegenkomt. Maar soms kan je niet wegkijken.

Twee dagen geleden was Mircea het gras aan het maaien op een terrein in de buurt van ons huis.
De grasmaaier hield ineens op met loeien en hij riep mij en zei dat ik snel moest komen. Oh jee, dacht ik bij mijzelf. Wat is er aan de hand? Zijn stem klonk ernstig. Bij aankomst riep hij 'kijk toch eens wat een asociale mensen je hier hebt', en hij wees op een kratje met daarin 6 puppy's die aan de rand van ons terrein was neergezet. Zes hulpeloze, mooie kleine hondjes die werkelijk opgevroten werden door de wurmen. Na de plotselinge dood van ons hondje Yara, twee weken geleden voor de deur doodgereden, wilden we best weer een nieuwe hond om ons terrein te bewaken, maar niet meteen zes!
Toch besloot ik dat ik ze daar niet kon laten liggen en dat ze vanzelf dood zouden gaan. Ik nam het kratje mee naar huis en besloot ze te redden. Ik snelde naar de dichtstbijzijnde apotheek en kocht daar twee spuitjes en wat babypoeder om ze te voeden. We smeerden ze in met betadine tegen de wurmen en gaven ze te eten wat ze gretig tot zich namen. Dit wel allemaal met handschoenen aan want, och och,
wat waren ze vies.

Mircea belde de dierenarts om te vragen wat we moesten doen tegen de wurmen. Zij vertelde ons dat wij ze moesten schoonmaken met water en zeep en ze daarna moesten insmeren met talkpoeder.
Ik heb twee hondjes geprobeerd te wassen, maar ik kreeg die viezigheid echt niet van hun lichaam af. Dat ongedierte zat zelfs in hun geslachtsorganen! Waarschijnlijk zelfs helemaal inwendig. Jak! Weer belde we de dierenarts en vertelde dat het schoonmaken tot nu toe niet echt een succes bleek. We mochten wel even langskomen. We stopten de hondjes in een nieuw krat, zette deze in de achterbak van de auto en Alina en ik vertrokken naar Ploiesti op weg naar de dierenarts. Daar werden ze flinke gewassen, afgedroogd en zelfs geföhnd. Ze kregen allemaal een spray opgespoten tegen de wurmen. We kregen zes 'nieuwe' hondjes mee naar huis. Zo schoon en zo lekker zacht. De hele terugweg naar huis hebben ze liggen tukken. Zo uitgeput waren ze.

Ze liggen nu in de schuur in een krat gevuld met houtsnippers. Dit verschoon ik elke dag aangezien ze hier natuurlijk ook in piesen en poepen! Normaal gesproken maakt de moeder dit schoon, maar ja, die is hun afgenomen! Bovenop het krat heb ik gaas gespannen zodat ze beschermd zijn tegen de vieze vliegen.

Geen idee wat we zo direct met zes honden moeten, maar dat zien we tegen die tijd wel. Eerst moeten ze groot worden. Wel heeft de dierenarts beloofd dat ze foto's van de honden bij haar in de praktijk zal ophangen. Wie weet komt daar uit komt.
Mocht een van jullie nog geïnteresseerd zijn? Ik hou me aanbevolen (lijkt me wat omslachtig, maar goed, je weet maar nooit)!

Namen hebben we ze nog niet gegeven. Het zijn twee jongens en vier meisjes.






Reacties

  1. Hi Nora & Mircea,
    Wat een vreselijk verhaal. Ik heb het doorgestuurd naar Stichting Dogs Adoptions Nederland. Zij zetten zich in voor de (zwerf)honden in Roemenië en gevraagd of ze jullie aan adressen kunnen helpen voor herplaatsing van de puppies. Gaat het goed met ze? Veel bij te kletsen. Binnenkort even bellen.
    Groetjes, Robbert en Nel

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Groen en geel!

Roemeens Pasen

Ik doe het niet meer!