Blog:
Veel dierenleed
Na twee jaar hier in
Roemenië te wonen ben je (helaas) wel wat gewend als het om
dierenleed gaat. Veelvuldig zie je uitgemergelde paarden voor karren
lopen, staan er paarden met de benen vastgebonden, zodat ze niet
weglopen, in de gloeiende hitte in een veld, worden paarden vanaf een
kar met een stok aangespoord om harder te gaan lopen en liggen er
dooie honden en katten op de weg die je veelvuldig moet omzeilen.
Als je daar vaak mee
geconfronteerd wordt, stompt je dat ook af. Je kan niet meer huilen
bij elke dooie hond of kat die je op de weg tegenkomt. Maar soms kan je niet wegkijken.
Twee dagen geleden
was Mircea het gras aan het maaien op een terrein in de buurt van ons huis.
De
grasmaaier hield ineens op met loeien en hij riep mij en zei dat ik
snel moest komen. Oh jee, dacht ik bij mijzelf. Wat is er aan de
hand? Zijn stem klonk ernstig. Bij aankomst riep hij 'kijk toch eens
wat een asociale mensen je hier hebt', en hij wees op een kratje met
daarin 6 puppy's die aan de rand van ons terrein was neergezet. Zes
hulpeloze, mooie kleine hondjes die werkelijk opgevroten werden door
de wurmen. Na de plotselinge dood van ons hondje Yara, twee weken
geleden voor de deur doodgereden, wilden we best weer een nieuwe hond
om ons terrein te bewaken, maar niet meteen zes!
Toch besloot ik dat
ik ze daar niet kon laten liggen en dat ze vanzelf dood zouden gaan. Ik nam het kratje mee naar huis en besloot ze te redden. Ik snelde
naar de dichtstbijzijnde apotheek en kocht daar twee spuitjes en wat
babypoeder om ze te voeden. We smeerden ze in met betadine tegen de
wurmen en gaven ze te eten wat ze gretig tot zich namen. Dit wel
allemaal met handschoenen aan want, och och,
wat waren ze vies.
Mircea belde de dierenarts om te vragen wat we moesten doen tegen de
wurmen. Zij vertelde ons dat wij ze moesten schoonmaken met water en
zeep en ze daarna moesten insmeren met talkpoeder.
Ik heb twee
hondjes geprobeerd te wassen, maar ik kreeg die viezigheid echt niet
van hun lichaam af. Dat ongedierte zat zelfs in hun geslachtsorganen!
Waarschijnlijk zelfs helemaal inwendig. Jak! Weer belde we de dierenarts en
vertelde dat het schoonmaken tot nu toe niet echt een succes bleek.
We mochten wel even langskomen. We stopten de hondjes in een nieuw
krat, zette deze in de achterbak van de auto en Alina en ik
vertrokken naar Ploiesti op weg naar de dierenarts. Daar werden ze
flinke gewassen, afgedroogd en zelfs geföhnd. Ze kregen allemaal een
spray opgespoten tegen de wurmen. We kregen zes 'nieuwe' hondjes mee
naar huis. Zo schoon en zo lekker zacht. De hele terugweg naar huis
hebben ze liggen tukken. Zo uitgeput waren ze.
Ze liggen nu in de
schuur in een krat gevuld met houtsnippers. Dit verschoon ik elke dag
aangezien ze hier natuurlijk ook in piesen en poepen! Normaal
gesproken maakt de moeder dit schoon, maar ja, die is hun afgenomen! Bovenop
het krat heb ik gaas gespannen zodat ze beschermd zijn tegen de vieze
vliegen.
Geen idee wat we zo
direct met zes honden moeten, maar dat zien we tegen die tijd wel. Eerst moeten ze groot worden. Wel heeft de dierenarts beloofd dat ze foto's van de honden bij haar in de praktijk zal ophangen. Wie weet komt daar uit komt.
Mocht een van jullie
nog geïnteresseerd zijn? Ik hou me aanbevolen (lijkt me wat omslachtig, maar goed, je weet maar nooit)!
Namen hebben we ze
nog niet gegeven. Het zijn twee jongens en vier meisjes.
Hi Nora & Mircea,
BeantwoordenVerwijderenWat een vreselijk verhaal. Ik heb het doorgestuurd naar Stichting Dogs Adoptions Nederland. Zij zetten zich in voor de (zwerf)honden in Roemenië en gevraagd of ze jullie aan adressen kunnen helpen voor herplaatsing van de puppies. Gaat het goed met ze? Veel bij te kletsen. Binnenkort even bellen.
Groetjes, Robbert en Nel