Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

Als in ons dorp de vuilnis wordt opgehaald worden vroeg in de ochtend de kliko's buiten gezet. Er is geen vast tijdstip waarop de vuilnis wordt opgehaald. Soms gebeurt het ergens in de loop van de ochtend en soms gebeurt het pas tegen de avond. Daar is geen peil op te trekken. Soms legen ze eerst de kliko's aan de ene kant van de straat en komen ze uren later terug voor de andere kant. Er zit volgens mij geen systeem in en dat kan mij ook niet schelen. Wat storend is is dat sommige mensen in de buurt hun kliko helemaal tot aan de nok toe vullen met vuilnis waardoor de deksel niet dicht kan. Of er worden lossen vuilniszakken neergezet. Dit is een probleem omdat er veel loslopende honden zijn die, aangetrokken door de geur, aan de zichtbare vuilniszakken trekken en de troep overal heen slepen. Het aangrenzende terrein, waar onze straathond Lopje verblijft, ligt veelvuldig bezaaid met afval. Zo af en toe struin ik dat terrein af met een vuilniszak en dan vind ik resten van produc

Op 1 november overleed een oom van Mircea op 64 jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Veel te jong gestorven. Hoe triest is dat? Hij overleed precies drie jaar nadat zijn moeder overleed. Op zondag wordt hij begraven en daar zijn wij bij. Mijn kinderen zouden liever iets anders doen op hun vrije zondag, maar ja, dat heb je helaas niet voor het zeggen. Ik kende deze man ruim 18 jaar en ik was best op hem gesteld. In anderhalf jaar zijn Mircea zijn vader en zijn oom overleden. Gelukkig heeft oma dit niet meegemaakt. Bij het overlijden van Mircea's vader, verleden jaar april, ben ik niet naar de begrafenis geweest. Zelf was hij daar natuurlijk wel bij te samen met zijn zus. Zij waren druk bezig met alle voorbereidingen want bij een Roemeense begrafenis komt veel kijken. Niet alleen koffie en cake, maar hele maaltijden moeten er worden bereid voor genodigden en ook voor de niet genodigden trouwens. Na de ceremonie wordt er flink gegeten én gedronken. Ook is het de gewoont

Leuk hoor om te leven op het platteland met alles wat de mooie natuur te bieden heeft! Vooral de wilde dieren die ik dagelijks 'live' kan zien. Herten, vossen, wilde zwijnen. Iets minder leuk om ineens twee herten voor je auto te zien opduiken. Gelukkig reed ik niet zo hard waardoor de eerste net voor mijn auto langs schoot. Helaas kreeg ik nummer twee tegen de linker voorkant van mijn auto aan. Wat een klap gaf dat en een deuk! Ik stopte gelijk de auto in de berm en keek, met mijn hart in mijn keel, in mijn achteruitkijkspiegel in de veronderstelling dat ik een dood hert op straat zou zien liggen. Gelukkig was dat niet het geval. Het beest stond op en holde de richting op van waar het vandaan was gekomen. Ik weet dus niet of het ernstig gewond is geraakt want het was al weg. Ik wilde mijn deur openen, maar die zat wat geklemd. Het lukte wel, maar met wat gekraak. Bij thuiskomst heeft Mircea de boel een beetje recht geprobeerd te trekken. Nu kan in ieder geval de deur weer makk