Lopje
Voordat ik er erg in heb zit ik bij thuiskomst, na even in Nederland en België geweest te zijn, gelijk weer in mijn oude, vertrouwde patroon en ritme. Om half zeven loeit de wekker, de kinderen moeten wakker worden gemaakt, ik verzorg het ontbijt en ik breng ze naar school. De laatste schoolweek van het schooljaar 2018/2019 breekt aan. Eenmaal weer thuis ruim ik de ontbijtboel op, zet ik de wasmachine aan (vele wasjes zullen er volgen want in mijn afwezigheid puilt de wasmand uit) en ik doe de afwas. Ter afleiding luister ik naar het laatste nieuws op mijn telefoon. Zie ik dat nou goed? Staat er buiten het hek een politieauto en wat is dat voor busje dat ernaast staat? Ik pak mijn zojuist dichtgeknoopte vuilniszak op en loop ermee naar buiten en gooi hem in de klikko. Nu zie ik het busje goed en ik herken de tekst die op de zijkant ervan geschreven staat. Het behoort toe aan een bedrijf die straathonden oppakt. De honden worden eerst verdooft en daarna in het busje gestopt en n