Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

De afgelopen weken is Mircea vooral bezig geweest om een kleine kas in de grote kas te bouwen, de zogenaamde binnenkas. Dat was uiteindelijk nog een hels karwij. Met een kleine cursus lassen, door zijn oom gegeven, heeft hij alles zelf kunnen doen. Met laswerkzaamheden waren we altijd afhankelijk van twee lassers hier uit het dorp. Eén lasser heeft gewoon een baan, dus die kan altijd pas na vijf uur 's middags komen en ja in de winter wordt dat een beetje lastig want dan is het al donker en kan je het niet allemaal goed zien. In de kas hebben we niet genoeg verlichting. De andere lasser (de oom van de eerste) is een wat oudere meneer die vaak niet op de afgesproken tijden kwam opdagen. In ieder geval niet iemand op wie je kan bouwen. Het is echt heel fijn dat Mircea dat nu zelf kan. Met een lasapparaat uit het jaar kruik weliswaar, maar dat maakt voor het aan elkaar lassen van buizen gelukkig niets uit! Zie hieronder het resultaat. In deze binnenkas zullen we nu zo snel mogel

Op 7 januari jl. was er in een deel van Roemenië een meteorietinslag te zien. Bij ons in de buurt in ieder geval. Ik weet niet of het bij ons ook zichtbaar was. Het gebeurde om 3 uur 's nachts en wij lagen te slagen. Wel zag ik de volgende avond toen ik Gabriel naar bed bracht en wij tegelijkertijd uit het raam keken een vallende ster. Het was een ijskoude nacht, zo'n -20 en volle maan en de lucht zat vol met sterren. Prachtig. Ongelooflijk wat er met verschillende beveiligingscamera's is vastgelegd van de meteoriet. Op Youtube staan verschillende filmjes. Op één filmpje is het heel goed te zien. Deze is gemaakt bij het vliegveld, Otopeni, van Boekarest: meteorite sky view Bucharest 2015. De moeite waard om daar even te gaan kijken.

Gistermiddag, 1 januari, na het late ontbijt een wandeling gemaakt naar de heuvel achter ons huis en daar een beetje op wintersport geweest, maar dan op loopafstand van ons huis. Mircea trok de kinderen die op de slee zaten voort met zijn kleine traktortje. Vrienden van ons, die gekomen waren voor oud en nieuw en zijn blijven slapen, en ik wandelden erachteraan. Nog best een flinke wandeling zo door de sneeuw heen. Aangekomen bovenop de heuvel zoefden we met sleeën en stukken plastic het achtergelegen dal door. Je moest wel zelf weer omhoog klauteren, maar dat was alleen maar fijn want daar bleef je warm bij. Al moet ik zeggen dat het werkelijk heerlijk toeven was zo in het zonnetje. De meegebrachte muts en de handschoenen waren niet nodig, behalve als je op de slee zat.  Gabriel wilde op een gegeven moment naar huis en de rest wilde nog een wandeling in het naastgelegen bos maken. Ik stelde voor om met Gabriel naar huis te gaan en om daar alvast voor de warme chocolademelk te zorge