Een beetje 'wintersport'
Gistermiddag, 1 januari, na het late ontbijt een wandeling gemaakt naar de heuvel achter ons huis en daar een beetje op wintersport geweest, maar dan op loopafstand van ons huis.
Mircea trok de kinderen die op de slee zaten voort met zijn kleine traktortje. Vrienden van ons, die gekomen waren voor oud en nieuw en zijn blijven slapen, en ik wandelden erachteraan. Nog best een flinke wandeling zo door de sneeuw heen.
Aangekomen bovenop de heuvel zoefden we met sleeën en stukken plastic het achtergelegen dal door. Je moest wel zelf weer omhoog klauteren, maar dat was alleen maar fijn want daar bleef je warm bij. Al moet ik zeggen dat het werkelijk heerlijk toeven was zo in het zonnetje. De meegebrachte muts en de handschoenen waren niet nodig, behalve als je op de slee zat.
Gabriel wilde op een gegeven moment naar huis en de rest wilde nog een wandeling in het naastgelegen bos maken. Ik stelde voor om met Gabriel naar huis te gaan en om daar alvast voor de warme chocolademelk te zorgen. Op de terugtocht met Gabi liet hij me weten dat hij een 'superleven' hier in Roemenië heeft! 'Ik mis wel mijn vrienden in Nederland, maar ik vind het hier heel fijn', liet hij me weten. Ik vond dat heel prettig om te horen. Zeker omdat ik me natuurlijk best eens zorgen maak of we er wel goed aan hebben gedaan om de kinderen hier naartoe te brengen en of ze het wel naar hun zin hebben. Vooral met Alina schommelt dat nogal eens. Gabriel heeft natuurlijk veel minder herinneringen aan Nederland dan dat Alina dat heeft.
Bij de thuiskomst van de rest hebben we op ons terras in het zonnetje een warme chocolademelk gedronken en de middag al rummykuppend, zittend achter de computer en de tv doorgebracht!
Oudejaarsnacht hebben we ons denk ik tien minuten in totaal buiten begeven. Een aantal vuurpijlen afgeschoten, een aantal mensen in de straat gelukkig nieuwjaar gewenst en wat bubbeltjes gedronken. Gabriel liep boos naar binnen toen ik net naar buiten kwam om de fles kinderchampagne te ontkurken. 'Dat wil ik niet meer' was zijn antwoord. Toen ik hem vroeg waarom hij de altijd zo geliefde kinderchampagne niet wilde, was zijn antwoord dat hij het veel te koud vond. Zelfs het vuurwerk hield hem niet buiten. Deze kou die trok hij niet! Nou, wij eigenlijk allemaal niet.
Het was zo'n kou die gewoon pijn doet in je gezicht. IJzig!
Hier een kleine impressie van de 'wintersport':
Mircea trok de kinderen die op de slee zaten voort met zijn kleine traktortje. Vrienden van ons, die gekomen waren voor oud en nieuw en zijn blijven slapen, en ik wandelden erachteraan. Nog best een flinke wandeling zo door de sneeuw heen.
Aangekomen bovenop de heuvel zoefden we met sleeën en stukken plastic het achtergelegen dal door. Je moest wel zelf weer omhoog klauteren, maar dat was alleen maar fijn want daar bleef je warm bij. Al moet ik zeggen dat het werkelijk heerlijk toeven was zo in het zonnetje. De meegebrachte muts en de handschoenen waren niet nodig, behalve als je op de slee zat.
Gabriel wilde op een gegeven moment naar huis en de rest wilde nog een wandeling in het naastgelegen bos maken. Ik stelde voor om met Gabriel naar huis te gaan en om daar alvast voor de warme chocolademelk te zorgen. Op de terugtocht met Gabi liet hij me weten dat hij een 'superleven' hier in Roemenië heeft! 'Ik mis wel mijn vrienden in Nederland, maar ik vind het hier heel fijn', liet hij me weten. Ik vond dat heel prettig om te horen. Zeker omdat ik me natuurlijk best eens zorgen maak of we er wel goed aan hebben gedaan om de kinderen hier naartoe te brengen en of ze het wel naar hun zin hebben. Vooral met Alina schommelt dat nogal eens. Gabriel heeft natuurlijk veel minder herinneringen aan Nederland dan dat Alina dat heeft.
Bij de thuiskomst van de rest hebben we op ons terras in het zonnetje een warme chocolademelk gedronken en de middag al rummykuppend, zittend achter de computer en de tv doorgebracht!
Oudejaarsnacht hebben we ons denk ik tien minuten in totaal buiten begeven. Een aantal vuurpijlen afgeschoten, een aantal mensen in de straat gelukkig nieuwjaar gewenst en wat bubbeltjes gedronken. Gabriel liep boos naar binnen toen ik net naar buiten kwam om de fles kinderchampagne te ontkurken. 'Dat wil ik niet meer' was zijn antwoord. Toen ik hem vroeg waarom hij de altijd zo geliefde kinderchampagne niet wilde, was zijn antwoord dat hij het veel te koud vond. Zelfs het vuurwerk hield hem niet buiten. Deze kou die trok hij niet! Nou, wij eigenlijk allemaal niet.
Het was zo'n kou die gewoon pijn doet in je gezicht. IJzig!
Hier een kleine impressie van de 'wintersport':
 |
| Ons 'stulpje' (huis en kassen) met de 'skyline' van Ploiesti (26 km verderop) op de achtergrond |
Wow, wat zalig. En, fijn van Gabi. Lfsxxx
BeantwoordenVerwijderen