Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

De ruim drie jaar dat wij nu in Roemenië verblijven zijn zeker niet de makkelijke jaren uit mijn en ons leven geweest. Nu weet je van tevoren niet waar je je in stort als je besluit om huis en haard te verlaten en naar een ander land verhuist . Je kan je er wel een kleine voorstelling van maken, maar het gehele plaatje is onzichtbaar en ongrijpbaar. Gelukkig misschien ook maar dat je dat niet weet van tevoren. Zou je er anders aan beginnen? Met veel tegenslagen, maar ook met vele mooie en leuke gebeurtenissen zijn wij de afgelopen drie jaar doorgekomen. Op dit moment zitten wij  tegen een deadline aan . Vóór half januari moet de binnenkas binnenin de grote tunnelkas klaar zijn zodat in ieder geval de hyacinten voor de verkoop van 1 en 8 maart (begin lente en vrouwendag) in de bloei zijn getrokken. Mircea bouwt o p dit moment aan kweektafels na net een schoorsteen gemetseld te hebben. Nog steeds zó fijn dat hij kan lassen en dus ook metselen! Begin januari moet de centrale...

Eind van de middag na een dag hard werken, het hout voor de kachel uit het houthok gehaald, het huis opgewarmd en daarna heerlijk onze eigen verse (gisteren geslacht) kip gegeten die ik in de oven had klaar gemaakt. Het is winter in Valcanesti! bevroren plantjes in de ochtend

Het is bijna niet te geloven, maar als ik voor de lunch een lekker omelet wil bakken dan moet ik de eieren in de winkel gaan kopen! Ik weet niet hoeveel kippen, eenden, fazanten en parelhoenders wij hebben lopen? Het zijn er in ieder geval veel en geen van hen legt al in weken een ei! Dit hebben wij niet eerder meegemaakt sinds ons verblijf hier. Wel dat het een tijdje wat rustiger werd met de productie, maar dat ze allemaal en masse het eieren leggen staken, nee dat kennen wij nog niet. Eigenlijk kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om eieren in de winkel te kopen met het idee dat wij zoveel pluimvee hebben. Hetzelfde heb ik met een stukje kip kopen in de supermarkt. Wil ik ook liever geen geld aan uitgeven omdat wij toch zelf kippen hebben? Helaas ben ik alweer door mijn voorraad zelf geslachte kippen een eenden heen. Lekker veel kippensoepen gemaakt en van de eend heb ik voor het eerst van mijn leven 'Confit de Canard' gemaakt, alleen heb ik het niet ingemaakt in een...

Soms kan je iets gewoonweg niet weigeren. In de week voorafgaand en de week dat ik en de kinderen in het buitenland zaten, hadden wij een ongenode gast. Een hele grote, logge hond die op ons aangrenzende, maar niet van ons zijnde terrein, onze aandacht opeiste. Zij liet zich niet wegjagen en bleef daar dag en nacht zitten. Zodra wij onze beesten te eten gaven begon zij heel hard te blaffen, en dan bedoel ik héél erg hard! Uiteindelijk zijn wij gezwicht en is ze nu onze 'nieuwe' waakhond op ons tweede terrein. Ze heet 'Remi', alleen op de wereld! Het is nog een jonge hond. Iemand zei dat ze waarschijnlijk zo'n hond is geweest die met de schapenkudde meeliep, maar óf de kudde is kwijtgeraakt, of is uitgestoten. We zullen het wel nooit te weten komen hoe ze bij ons beland is. Ze blaft er in ieder geval vrolijk op los. Helaas is onze zwarte poes Denise al in de 'poezenhemel'. Op een ochtend vond ik haar dood in de tuin. De twee nachten ervoor had ik haar in h...

Na een weekje op familie en vrienden bezoek in België en Nederland keerden wij weer huiswaarts. Het hele weekend bij thuiskomst was Alina ontroostbaar dat ze weer thuis was. Papa zien was even leuk. Alleen haar telefoontje gaf haar troost. 'What's Appen' met haar vriendinnen in het verre Nederland en veel 'Klokhuis' kijken op Uitzending Gemist. Oh, wat mistte ze de gezelligheid van daarginder! De drukte, de aandacht van iedereen, het tutten met vriendinnen, het fietsen naar de winkels haar vriendinnen. Ze heeft zelfs alleen met haar vriendin Miep een theetje gedronken en een appeltaartje gegeten in een cafeetje in het Amsterdamse Westerpark! Zelfstandig zijn. Hier moet alles met de auto als je ergens heen wil en dan moet je moeder mee! Naar school met de auto, boodschappen doen met de auto, naar vertier met de auto! Niets is hier naast de deur. Wij hebben de tuin, de dieren, de ruimte en de rust. Dat hebben wij naast de deur, maar daar vindt ze niets aan. Z...

Het is nu volop herfst en we zijn ons nu klaar aan het maken voor de aankomende winter. Was het aan het begin van deze week nog ruim 20 graden, helaas is dat nu niet meer het geval. Het zonnetje scheen gelukkig nog wel gisteren middag, maar geen T-shirt-weer. Wel kon ik goed in de tuin werken. Ik ben bezig geweest om alvast veel leliebollen uit de grond te halen. Aangezien wij nog geen 'bollen-eruithaal'-machine hebben moet dit handmatig gebeuren, maar met de hulp van onze buurvrouw Cristina gaat dit toch redelijk snel. Mircea maakt op dit moment deuren van ijzeren buizen om de grote kassen mee te kunnen afsluiten. Zeker in de kas waar wij nog volop tomaten, paprika's, courgettes en komkommers hebben is het belangrijk dat de kas nu dicht gaat. Dan kunnen mijn gewassen nog doorgroeien en zijn ze beschermd tegen de kou. Wellicht eten wij onze eigen groeten wel tot in december! Bij een klein zonnestraaltje wordt het in de kas meteen lekker warm. Zelfs in de winter. H...

Gistermiddag even gezellig met mijn dochter alleen naar Ploiesti geweest om daar boodschappen te doen. Ze hebben daar nu een nieuwe enorme prullaria winkel, een soort van Action, en daar wordt Alina helemaal wild van! Van speelgoed tot kleding, van huishoudartikelen tot badkamerspulletjes, van schoolartikelen tot opslagdozen, van tasjes tot snoepjes! Werkelijk alles is daar te vinden. Het was voor haar dan ook een feest dat we een cadeautje moesten zoeken voor een jongetje hier uit het dorp. Alhoewel, zelf had ik nog nieuwe soepkommen nodig en sloffen. Die kan je daar dus makkelijk vinden. Ze verheugt zich al nu op de Sinterklaas inkopen die wij daar kunnen gaan doen. Gabi gelooft nog in de 'Goedheiligman'. Dat laten wij nog even zo. Die mag dus niet mee! Dat is maar beter ook! Als je even boodschappen gaat doen in de stad, dan moet je er op rekenen dat je de hele middag kwijt bent. Je kan uren ronddwalen in van die grote hypermarché's. Ploiesti heeft wel een winkelgebied ...

De Roemeense school is dan eindelijk ook weer begonnen. Afgelopen maandag werden wij weer op het schoolplein verwelkomt door het hoofd van de school, maar ook door de burgemeester, de priester met zijn twee hulpen en door de politiechef! Ja, zij staan allemaal paraat om de kinderen en hun ouders welkom te heten voor het nieuwe schooljaar. Het was nu de vierde keer dat ik daar stond met mijn twee kinderen en wederom was er niets van te verstaan. Een enorme slechte geluidsinstallatie! Wel had ik het idee dat ze het hele programma wat hadden ingekort en al snel konden wij met de kinderen mee naar hun nieuwe klas. Alina en Gabriel zitten nu een gang van elkaar verwijderd, zodat zij elkaar in de pauze ook eens kunnen opzoeken. Verder spelen ze lekker ook veel buiten in de pauze. In het gebouw waar Gabi verleden jaar zat kon dat absoluut niet. Er was een piepklein tuintje. Hij werd gedwongen om op de gang te spelen, want hij zat ook nog bovenin dat gebouw. Gelukkig is dat nu anders en is hie...

Afgelopen week bezoek gehad van een Wwoofer (World Wide Opportunities on Organic Farms; iemand die ons komt helpen op vrijwillige basis tegen kost en inwoning). Richard uit de VS, maar sinds een jaar woont hij in Roemenië. Een ontzettend aardige en enthousiaste man die lekker doorwerkte en leuke verhalen te vertellen had. Niet zo iemand waarbij je het gesprek voortdurend gaande moet houden. Integendeel! Hij sliep in de grote tent die ik verleden jaar heb aangeschaft. 'In tijden heb ik niet zo lekker geslapen' liet hij mij weten .Hij zijn privacy en wij ook onze privacy! Hij wil dolgraag nog eens terugkomen, liet hij ons weten. Hij had het al over oktober. Ik zei dat hij dan maar op de slaapbank moest slapen in de woonkamer, maar hij liet mij weten dat hij zelfs met een dik pak sneeuw in de VS in een tent heeft geslapen! Echt een 'outdoor' man! Hier woont hij in Roemenië in de stad in een flatgebouw. Hij wil af en toe echt even naar de 'countryside'. Nou, bij ...

Wij wonen alweer ruim drie jaar hier in Roemenië en al hebben wij in ons huis zeeën van ruimte, in vergelijking met waar wij eerst in Amsterdam woonden, wij hebben nog niet voor ieder een aparte slaapkamer. Wij slapen nog steeds op één slaapkamer met zijn vieren. Nu gaat dat prima, maar natuurlijk willen de kinderen hun eigen plekje. Zeker Alina zou dat heel graag willen. In de woonkamer hebben de kinderen wel allebei een hoek voor hunzelf. Gabi heeft een hoek waar al zijn speelgoed staat uitgestald (af en toe strijd om het opruimen!) en Alina heeft een hoek waar ze een bureautje heeft met haar spulletjes. Omdat wij toch veel buiten bezig zijn, hebben ze toch wel hun eigen plek. Maar echt een eigen slaapkamer zou fijn zijn, maar ja, wij kunnen niet alles tegelijkertijd aanpakken. Deze zouden hier op de eerste etage gebouwd moeten worden. De kassen hebben gewoon voorrang. Die moeten in orde zijn. Daar verdienen wij onze boterham mee. De muren van onze huidige slaapkamer zagen e...

Het is alweer even geleden dat ik van mij heb laten horen op mijn blog. Wij hebben het maar druk gehad met de lelies (knippen, inpakken, verkopen). De maand juli was een razend drukke en toch best wel een stressvolle maand. De lelies waren klaar en moesten geknipt, ingepakt en verkocht worden. Gelukkig kregen wij hulp van een jong stel dat hier iets verderop woont. Zij boden aan om ons te helpen met bloemen verkopen. Die vrouw kende ik al wel. Zij is de moeder van een jongetje waar Gabriel wel vaker mee speelt. Zo gebeurde het dat Mircea, mijn schoonmoeder en het jonge stel naar Boekarest reden, met twee auto's, om daar op de markt de lelies te verkopen. Die bloemenmarkt is eigenlijk niets anders dan een hele lange straat waar allerlei kwekers en bloemenhandelaren op een rijtje zitten te verkopen en  te handelen, 24/7. De kopers van onze bloemen zijn dus veelal de handelaren die daar zo ongeveer op die markt wonen, en verder eigenaren van bloemenwinkels. Een blik geworpen op ...