Drukke zomer
Het is alweer even geleden dat ik van mij heb laten horen op mijn blog. Wij hebben het maar druk gehad met de lelies (knippen, inpakken, verkopen).
De maand juli was een razend drukke en toch best wel een stressvolle maand. De lelies waren klaar en moesten geknipt, ingepakt en verkocht worden. Gelukkig kregen wij hulp van een jong stel dat hier iets verderop woont. Zij boden aan om ons te helpen met bloemen verkopen. Die vrouw kende ik al wel. Zij is de moeder van een jongetje waar Gabriel wel vaker mee speelt. Zo gebeurde het dat Mircea, mijn schoonmoeder en het jonge stel naar Boekarest reden, met twee auto's, om daar op de markt de lelies te verkopen. Die bloemenmarkt is eigenlijk niets anders dan een hele lange straat waar allerlei kwekers en bloemenhandelaren op een rijtje zitten te verkopen en te handelen, 24/7.
De kopers van onze bloemen zijn dus veelal de handelaren die daar zo ongeveer op die markt wonen, en verder eigenaren van bloemenwinkels.
Van een uur of acht in de avond tot acht uur de volgende ochtend zaten ze daar te verkopen. Af en toe was er tijd om even een klein dutje te doen, maar niet altijd. De bloemen die niet verkocht waren werden de volgende ochtend in de buurt nog aangeboden (in Ploiesti, of in andere steden). Soms kwamen ze pas rond het middaguur weer thuis. Dan moest er natuurlijk weer in grote hoeveelheden geknipt worden, worden ingepakt en alle bloemen moesten in de koeling gezet worden. Dan moest er ook nog even wat geslapen en gegeten worden en hup daar gingen ze dan weer naar Boekarest!
Dit hebben ze wel zo'n drie weken volgehouden. Niet echt elke avond, maar wel veel avonden achter elkaar. Soms boden de buren aan om alleen te gaan. Dan kon Mircea even goed bijslapen.
Kortom, dit was een hele vermoeiende tijd.
Dan hadden wij ook nog de kiosk in Plopeni, maar dat werkte echt niet in de zomer. Het was veel te heet en de mensen waren er kennelijk niet. Gelukkig hadden wij maar een contract voor twee maanden afgesloten. Dat is nu afgelopen.
Soms voelde ik mij af en toe best schuldig. Ik lag per slot van rekening wel elke nacht lekker in mijn bedje, alhoewel ik er soms ook 's nachts uitkwam om Mircea te helpen met het volladen van de bus. Dit gebeurde als hij besloot om alleen maar 's ochtends heel vroeg te gaan verkopen.
Aan de andere kant moest het hier natuurlijk ook gewoon doorgaan. De verzorging van de dieren en van de planten, het knippen van de lelies, het huishouden en niet te vergeten de kinderen! Alhoewel die al heel goed voor zichzelf kunnen zorgen. Grappig om te zien hoe snel dat gaat. Hoe zelfstandig zij al zijn.
Tussen alle drukt door hadden wij ook nog gezellig bezoek uit Nederland. Een leuke afleiding.
Nu is het nog steeds wel druk, maar de enorme druk van het moeten verkopen van de bloemen is gelukkig even van de ketel. Nu wordt er hard gewerkt om twee kamertjes achter in de grote kas te bouwen. In de ene kamer zal de grote verwarming komen die de binnenkas moet verwarmen en de andere kamer zal een toekomstig gastenverblijf worden. In de binnenkas zullen wij hyacinten in potjes gaan planten en verder zullen wij er andere planten (stekjes) inzetten deze winter.
Verder hebben wij nu zo'n 25 eenden, ik weet niet eens meer hoeveel kippen, 7 fazanten en 8 parelhoenders. Van die kippen moeten er flink wat geslacht worden voor de winter komt. Dat slachten doet Mircea zelf, maar het plukken van die beesten laten wij de buurvrouw doen. Ik ben nog niet zo ver dat ik mij daaraan waag! Hopelijk kunnen wij deze winter ook een aantal eenden verkopen. Met kerst wellicht? Zelf heb ik al grote potten gekocht om mijzelf te wagen aan het inmaken van een eend (confit de canard).
Op dit moment ben ik druk bezig met het (in)maken van jammetjes, pastasauzen en soepen. Wij komen namelijk om in de tomaten. We zitten zeker niet stil. Alleen wel vandaag. Het is 15 augustus en dat betekent 'Sfanta Maria' (Heilige Maria). Dat is een 'verplichte' rustdag. We kunnen het echt niet maken om de betonmolen nu te laten lopen. Ze verklaren ons hier al wel eens voor gek, maar dan helemaal!
Gabi ligt lekker bij de buren in het zwembadje. Alina, Mircea en ik gaan een spelletje Monopoly spelen en daarna gaat de bbq aan! Even een (wel)verdiende rustdag.
De maand juli was een razend drukke en toch best wel een stressvolle maand. De lelies waren klaar en moesten geknipt, ingepakt en verkocht worden. Gelukkig kregen wij hulp van een jong stel dat hier iets verderop woont. Zij boden aan om ons te helpen met bloemen verkopen. Die vrouw kende ik al wel. Zij is de moeder van een jongetje waar Gabriel wel vaker mee speelt. Zo gebeurde het dat Mircea, mijn schoonmoeder en het jonge stel naar Boekarest reden, met twee auto's, om daar op de markt de lelies te verkopen. Die bloemenmarkt is eigenlijk niets anders dan een hele lange straat waar allerlei kwekers en bloemenhandelaren op een rijtje zitten te verkopen en te handelen, 24/7.
De kopers van onze bloemen zijn dus veelal de handelaren die daar zo ongeveer op die markt wonen, en verder eigenaren van bloemenwinkels.
 |
| Een blik geworpen op de bloemenmarkt van Boekarest |
Van een uur of acht in de avond tot acht uur de volgende ochtend zaten ze daar te verkopen. Af en toe was er tijd om even een klein dutje te doen, maar niet altijd. De bloemen die niet verkocht waren werden de volgende ochtend in de buurt nog aangeboden (in Ploiesti, of in andere steden). Soms kwamen ze pas rond het middaguur weer thuis. Dan moest er natuurlijk weer in grote hoeveelheden geknipt worden, worden ingepakt en alle bloemen moesten in de koeling gezet worden. Dan moest er ook nog even wat geslapen en gegeten worden en hup daar gingen ze dan weer naar Boekarest!
Dit hebben ze wel zo'n drie weken volgehouden. Niet echt elke avond, maar wel veel avonden achter elkaar. Soms boden de buren aan om alleen te gaan. Dan kon Mircea even goed bijslapen.
Kortom, dit was een hele vermoeiende tijd.
Dan hadden wij ook nog de kiosk in Plopeni, maar dat werkte echt niet in de zomer. Het was veel te heet en de mensen waren er kennelijk niet. Gelukkig hadden wij maar een contract voor twee maanden afgesloten. Dat is nu afgelopen.
Soms voelde ik mij af en toe best schuldig. Ik lag per slot van rekening wel elke nacht lekker in mijn bedje, alhoewel ik er soms ook 's nachts uitkwam om Mircea te helpen met het volladen van de bus. Dit gebeurde als hij besloot om alleen maar 's ochtends heel vroeg te gaan verkopen.
Aan de andere kant moest het hier natuurlijk ook gewoon doorgaan. De verzorging van de dieren en van de planten, het knippen van de lelies, het huishouden en niet te vergeten de kinderen! Alhoewel die al heel goed voor zichzelf kunnen zorgen. Grappig om te zien hoe snel dat gaat. Hoe zelfstandig zij al zijn.
Tussen alle drukt door hadden wij ook nog gezellig bezoek uit Nederland. Een leuke afleiding.
Nu is het nog steeds wel druk, maar de enorme druk van het moeten verkopen van de bloemen is gelukkig even van de ketel. Nu wordt er hard gewerkt om twee kamertjes achter in de grote kas te bouwen. In de ene kamer zal de grote verwarming komen die de binnenkas moet verwarmen en de andere kamer zal een toekomstig gastenverblijf worden. In de binnenkas zullen wij hyacinten in potjes gaan planten en verder zullen wij er andere planten (stekjes) inzetten deze winter.
Verder hebben wij nu zo'n 25 eenden, ik weet niet eens meer hoeveel kippen, 7 fazanten en 8 parelhoenders. Van die kippen moeten er flink wat geslacht worden voor de winter komt. Dat slachten doet Mircea zelf, maar het plukken van die beesten laten wij de buurvrouw doen. Ik ben nog niet zo ver dat ik mij daaraan waag! Hopelijk kunnen wij deze winter ook een aantal eenden verkopen. Met kerst wellicht? Zelf heb ik al grote potten gekocht om mijzelf te wagen aan het inmaken van een eend (confit de canard).
Op dit moment ben ik druk bezig met het (in)maken van jammetjes, pastasauzen en soepen. Wij komen namelijk om in de tomaten. We zitten zeker niet stil. Alleen wel vandaag. Het is 15 augustus en dat betekent 'Sfanta Maria' (Heilige Maria). Dat is een 'verplichte' rustdag. We kunnen het echt niet maken om de betonmolen nu te laten lopen. Ze verklaren ons hier al wel eens voor gek, maar dan helemaal!
Gabi ligt lekker bij de buren in het zwembadje. Alina, Mircea en ik gaan een spelletje Monopoly spelen en daarna gaat de bbq aan! Even een (wel)verdiende rustdag.
 |
| Druk in de weer met de kamers achterin de grote kas |
 |
| Een deel van de moestuin, met paprika's, tomaten en komkommers |
 |
| mijn aubergine planten |
 |
| een deel van de huiskamer met een mooi uitzicht op de heuvels en op het bos |
Wat leuk om jullie blog te lezen . Wij zijn juni jl na 10 jr heen en weer pendelen naar Roemenië geëmigreerd. Onze blog die we bij houden heet www.leveninroemenie.blogspot.ro .Ontzettend knap wat jullie hebben opgebouwd.
BeantwoordenVerwijderen