Geldverspilling 100%

Het zal een jaar of twee geleden geweest zijn dat wij een groepje buurtbewoners bij elkaar zagen staan voor het hek van de overburen. Aangetrokken door nieuwsgierigheid staken wij de straat over en voegden ons bij het groepje. Een buurvrouw stond met allerlei papieren in haar hand en andere buren hadden identiteitsbewijzen in de aanslag. 'Waar gaat dit over, vroeg Mircea aan het groepje?' 'Oh, iets waar jij het vast niet mee eens bent, antwoordde een bewoner.'
Wij blijven toch in de ogen van de dorpsbewoners die buitenlanders met andere opvattingen.
Wat bleek, een buurvrouw die als godsdienstlerares werkt op de dorpsschool ging de deuren langs om handtekeningen te verzamelen om een referendum mogelijk te maken. Mocht dit referendum, met als thema een grondwetswijzing omtrent het huwelijk, kunnen plaatsvinden dan moest er landelijk geloof ik zo'n 3 miljoen handtekeningen worden verzameld. Nu staat er in de grondwet dat een huwelijk een verbintenis is tussen 'echtgenoten', maar dat zou expliciet veranderd moeten worden in 'man en vrouw'.

Dit referendum is er gekomen en vond afgelopen weekend plaats. Om zoveel mogelijk mensen de kans te geven om te gaan stemmen werden er zelfs twee dagen voor uitgetrokken.

Het referendum is georganiseerd door religieuze organisaties en kreeg een flinke bijval van verschillende politieke partijen en de Roemeense orthodoxe kerk.

Voorafgaand aan dit referendum werd er op de school van mijn kinderen bij de godsdienstles flink gelobbyd. De kinderen moesten vooral tegen hun ouders zeggen dat zij voor de grondwetswijziging moesten stemmen. Een 'ja' dus. 

Zoals ik al vaak heb vermeld in mijn blogs nemen mijn kinderen geen deel aan deze les, maar een aantal keren moesten zij aan het begin van het schooljaar noodgedwongen in de klas blijven tijdens deze les omdat de ruimte, waar zij naartoe gaan in dit uur, niet beschikbaar was. Zo doende hoorde ik al deze 'fijne' mededelingen van de godsdienstleraar.

Ik moest iets vragen aan de schooldirectrice en daar kwam ik Gabriels oude kleuterjuf tegen.'Blijf even op mij wachten met naar buiten gaan want ik wil iets aan je geven.'
Buiten viste ze een stapeltje kopietjes uit haar meegebrachte tasje en gaf mij er eentje. 'Wel stemmen hè dit weekend,' zei ze tegen mij. Ik keek naar het kopietje en zag er een tekening op staan met een man, een vrouw, een zoon en een dochter en daaronder de tekst: 'Roemenen stemmen Ja. Een normaal huwelijk is tussen een man en een vrouw. De toekomst van een kind hangt af van uw stem.' 'Je gaat toch wel stemmen hè? vroeg ze mij.
'Volgens mij mag ik helemaal niet stemmen en als ik het wel zou kunnen zou ik het niet doen'  was mijn antwoord. Voordat ik het wist was ik met haar in een discussie verzeild geraakt. Eigenlijk wilde ik niet met haar hierover praten maar ik kon mij toch niet inhouden.
'Ik woon nu 6 jaar in Roemenië', zei ik tegen haar,' en ik kan mij gewoon niet voorstellen dat dit onderwerp enige prioriteit heeft als je ziet waar het allemaal aan schort in dit land. Slechte ziekenhuizen, zichtbare armoede, schijnbaar enorm veel huishoudelijk geweld, slechte wegen, armtierige brandweerauto's uit het jaar kruik.

Ik kan zo nog wel even doorgaan. Daar is allemaal geen geld voor, maar voor zoiets onbenulligs als een naamsverandering in de grondwet en om het oh zo gevreesde huwelijk tussen homo's en lesbiennes tegen te gaan, daar kan wel ineens bakken met geld tegenaan gegooid worden!'
Dat zag ik volgens haar natuurlijk helemaal fout. Ik moest het zien als een investering in de geest van de mensen. Het gesprek ging gesprek nog even door, maar toen er zinnen uitkwamen als homo's en transexuelen zijn niet goed bij hun hoofd toen hield ik het voor gezien.
Met de woorden 'als je naar de hemel wil dan stem je ja, en als je naar de hel wil dan stem je nee' namen wij afscheid van elkaar.
Met iemand die zo zeker is van haar eigen gelijk en voortdurend God bij alles betrekt, daar kan ik geen gesprek mee voeren.

Gelukkig is gebleken dat dit referendum veel mensen niet kon boeien. In de media zag je reportages  van dorpen waar werkelijk geen hond de moeite had genomen om te komen stemmen. Allebei de dagen niet. Je zag reportages van het platteland waar oude vrouwtjes met hoofddoekjes in de kerk door de priesters werden toegesproken om vooral te gaan stemmen. Allerlei bangmakerij werd er over die mensen heen gestrooid als ze het in hun hoofd zouden halen om tegen de grondwetswijziging te stemmen. Veelal werd er gewaarschuwd voor de duivelse invloeden die vanuit het westen Roemenië overspoelen. Het beste dat ik voorbij zag komen in de media was dat de partijleider van de Roemeense socialistische partij ging stemmen en er twee mannen, werkzaam in het stemlokaal, voor het oog van de camera hem weigerden de hand te schudden. Dit lot viel ook ten deel aan de oud president van Roemenië. Zo heerlijk gênant om te zien. Ik heb die fragmenten wel tien keer teruggespoeld. Wat een leedvermaak! Het referendum is ongeldig verklaard omdat de beoogde 30 procent niet is gehaald. Ik geloof dat er zo'n 20 procent is komen opzetten. Degene die is gaan stemmen heeft met ruim 90 procent 'ja' gestemd. Het 'nee' kamp is thuisgebleven.