Door het oog van de naald....

Was ik net bijgekomen van het pittige autoritje van het afgelopen weekend, kreeg ik maandag opnieuw de schrik van mijn leven. Aan het begin van de avond verliet ik mijn huis om naar een ouderavond van Gabriel zijn klas te gaan in een stadje 10 km verderop. Het was donker. Ouderavonden heb je hier regelmatig. In ieder geval vaker dan ik mij kan herinneren van de Nederlandse school. Ik rijd liever geen auto in het donker in Roemenië en ik doe het alleen als het echt moet. Meestal neemt Mircea de ouderavonden in de winter voor zijn rekening, maar hij zit tegen een deadline aan met bekledingsklus van een auto. Hij moest echt doorwerken. Vandaar dat ik ging.

Het tweede dorp waar ik die avond binnen reed is een dorp waar aan het begin ervan veel mensen wonen die paarden bezitten. Deze paarden worden ingezet om houten karren voort te trekken. De mensen lopen er vaak midden op straat bij gebrek aan stoepen. Er is volgens mij in dit dorp één stoep en die loopt over de brug. Helaas laten mensen deze stoep links liggen en lopen alsnog over de weg. Overdag is er goed om de mensen en om de paarden met karren (en loslopende paarden) heen te slalommen met je auto mits je maar heel rustig rijdt. Kleine kinderen spelen daar vaak midden op de weg of net in de berm. Mijn kinderen zou ik daar niet alleen laten spelen of fietsen. Dat vindt ik bij ons voor de deur al niet veilig.

Op dit tijdstip brandden de lantarenpalen nog niet waardoor het pikkedonker was in het dorp. Achter mij zat een auto (bleek later een busje te zijn; ik zag alleen maar koplampen in mijn achteruitkijkspiegel) die best dicht op mij reed. Bumperkleven zijn ze hier dol op! Ik reed de tweede bocht om en schrok mij wild. Er kwam ineens vanuit het niets een man de weg opgelopen vanuit de rechterberm, heftig gebarend dat ik moest stoppen. Voordat ik er erg in had schoten twee paarden die een kar vol met enorme boomstammen erop voorttrokken de weg op. De beesten leken onrustig en het leek alsof zij gingen steigeren. De man hield zo goed en zo kwaad hij kon de beesten in bedwang  en schoot voor mijn auto de straat over. Gelukkig hebben de paarden en de kar mijn auto niet geramd en heb ik de beesten ook niet geraakt. Omdat ik keihard in mijn remmen moest zat ik eigenlijke te wachten op de grote klap van achteren. Zeker omdat de bestuurder zo dicht op mij zat. Wonder boven wonder bleef deze klap achterwege. Ik opende in een reflex mijn autoraam en heb heel hard in het Engels lopen schelden. Ik weet niet of het enige indruk heeft gemaakt, maar ik was even mijn frustratie kwijt. Wat was ik geschrokken. Omdat ik verder niet geraakt ben, ben ik doorgereden. Wel in tranen. Ik riep tegen mijzelf dat ik nooit meer in het donker wilde rijden. Bijna was ik omgekeerd en naar huis gegaan, maar ik ben toch naar de ouderavond gegaan. Bij terugkomst waren de lantarenpalen wel aan in het dorp en zag ik alsnog een paard en wagen zonder verlichting rondrijden. Wat een idioten!

Door het oog van de naald gekropen zullen wij maar zeggen. Bij thuiskomst stond er gelukkig een warm bordje eten voor mij klaar en een lekker glaasje wijn. Gelukkig dat ik heelhuids thuis ben gekomen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Groen en geel!

Roemeens Pasen

Ik doe het niet meer!