Nog eenmaal de bergen

Een weekje geleden zijn wij een dagje naar de bergen in de buurt geweest. Ditmaal bezochten wij het 'Crucea Eroilor Neamului'. Een monument voor slachtoffers uit de Eerste Wereldoorlog. Het staat op de bergtop die 'Caraiman' heet. Het staat er heel imposant zo bovenop die bergtop en wat een prachtig uitzicht heb je daar vandaan. De wandeling er naartoe was goed te doen. Wij konden de auto redelijk hoog in de bergen parkeren en maakten een lange wandeling en kwamen eerst langs de Sfinx en Babele. Deze enorme rotsen hebben in de loop der jaren door de wind hun eigen vorm gekregen en een ervan heeft wel iets weg van de Sfinx uit Egypte. Babele zijn iets minder imposante rotsen. Het is daar redelijk druk omdat deze Sfinx te bereiken is met een telecabine (kabelbaan).
Na wat leuke snapshots gemaakt te hebben vervolgden wij onze weg naar de berg Caraiman om dat enorme kruis te bekijken. Wederom daar ook wat mooie plaatjes geschoten.

De weg vanaf het kruis weer naar beneden was over een heel smal pad dat rakelings langs de berg naar beneden liep met enorme afgronden naast deze weg. Ik was vooral bezorgd om Gabriel die zo enthousiast was. Hij vindt het helemaal te gek in de bergen en hij wil voortdurend voorop lopen en vooral heel snel lopen. Dat kon daar op sommige plekken gewoonweg echt niet. Gelukkig hield Mircea hem goed in de gaten en beval hem om dicht bij hem te blijven. Eigenlijk vond ik deze weg niet te doen met kinderen. Teruggaan via de weg die wij op de heenweg hadden gelopen was allang geen optie meer. We moesten gewoon door. Ik moest ook heel nodig plassen, maar ergens achter een boompje even snel een plas doen dat zat er niet in. Er zijn daar geen bomen en wij waren ook echt niet de enige bezoekers die deze tocht hadden bedacht. Het was er stervensdruk. Uiteindelijk is het plassen toch gelukt. Als de nood maar hoog genoeg is!

Tijdens de hele tocht heeft Alina zeven gedenkplaatjes geteld waarop namen en data voorkwamen van mensen die het niet veilig naar beneden hebben gehaald. Er stond niet op alle plaatjes hoe de mensen daar zijn getorven, maar bij twee personen was dat wel het geval. Eentje was 'disparut' (verdwenen) en de andere was gevallen de diepte in. 
Gelukkig zijn wij allemaal weer veilig bij de auto aangekomen.

Al vind ik het reuze vermoeiend zo'n hele dag door de bergen sjouwen, toch geeft het een voldaan gevoel. Wij waren allen net rooie kreeftjes, ondanks dat wij ons goed hadden ingesmeerd met zonnebrandcrème. Die zon daarboven is toch net iets krachtiger kennelijk dan hier beneden.
's Avonds in de buurt een lekkere pizza gegeten en thuis hebben wij als roosjes geslapen.

De Sfinx

Langs de bergweg die je op de foto ziet zijn wij naar beneden geklauterd.

Vanaf hier zie je bergweg ook goed.