Krokussen en Amerikaanse hulp
Alweer enige tijd geleden sinds mijn laatste, gepubliceerde berichtje.
De reden hiervoor is dat we de afgelopen weken druk in de weer waren met de verzorging en verkoop van onze krokuspotjes. Komt nog bij dat wij uiteindelijk allemaal geveld waren door de griep. Gabiel en ik moesten er helaas toch ook aan geloven, ondanks mijn gezonde maaltijden en het tijdig opzoeken van ons bed.
De verkoop van de krokuspotjes ging helaas niet helemaal zoals gedacht en gehoopt. Niet dat de bolletjes niet mooi in de potjes stonden, integendeel. We hadden drie bollen per potje en in vier diverse kleuren in de aanbieding. Ze zagen er prachtig uit. Echt een prachtig potje met lentebloeiers.
Je kan nog zo'n mooi product hebben, maar als men en masse hyacinten wil, dan doe je daar niets aan. Veel mensen kennen hier de bolletjes ook niet. Er werd veelvuldig gevraagd wat voor bloemetjes het waren.
Wij moesten voor deze tijd van het jaar iets in de verkoop hebben dat op tijd in de bloei zou staan zonder dat je daar warmte voor nodig zou hebben, aangezien we in de kas (nog) geen verwarming hebben. Krokussen lenen zich hier prima voor. Een week of twee voordat ze in de verkoop moesten hebben we de potjes van buiten naar binnenin de kas verplaatst, waar ze rustig in de bloei konden trekken.
Voor ons waren de dagen 1 maart (begin van de lente en moederdag) en 8 maart (vrouwendag) vooral belangrijk. De traditie is dat op deze dagen de vrouwen bloemen en planten cadeau krijgen.
Op 8 maart hebben we uiteindelijk de beste zaken gedaan. De mensen moesten vaak op de valreep nog even snel een bloemetje of een plantje scoren voor hun moeder, zus, tante of voor hun geliefde. Aan het hek bij ons huis hadden wij ook een kar neergezet met onze potjes erin. Zo af en toe had ik wat klanten aan het hek.
Mircea is de boer opgegaan met zijn potjes naar bloemenwinkels en groothandels, en heeft en heeft af en toe ook op een markt gestaan. Zijn moeder stond ook met onze potjes op een markt te verkopen. Als er bevoorraad moest worden bij Mircea's moeder dan reed ik er heen met kratjes bloemen.
Gelukkig zijn krokussen bolgewassen, dus ze zijn niet verloren. We zullen de restanten netjes uit de potjes halen als ze helemaal uitgebloeid zijn en ze op een droge plek bewaren om ze vervolgens in het najaar weer te planten en wellicht een gedeelte ervan als bolletjes zelf verkopen.
Nog een andere reden waarom ik even geen tijd had gevonden om een stukje te schrijven was dat wij een week lang bezoek hebben gehad van twee jonge Amerikaanse meiden uit Minneapolis. Zij kwamen als vrijwilligers ons een handje helpen. Ik heb mij aangemeld bij een internationale organisatie, Wwoof genaamd, waarvan er in Roemenië ook een afdeling gevestigd is. Deze organisatie brengt vrijwilligers en (bio) boerenbedrijven met elkaar in contact. In ruil voor een slaapplaats, eten en drinken komen vrijwilligers een handje meehelpen op het boerenbedrijf. Zo ook Emma en Adrienne die een half jaar door Europa reizen. Voor ons was het spannend want wij wisten niet wat we in huis zouden halen, maar voor hun ook spannend, want ook zij hadden geen idee waar ze terecht zouden komen. Het bleek voor hun hun eerste 'Wwoofing experience' te zijn. Het waren ontzettend aardige, leuke, makkelijk in de omgang en hardwerkende meiden. Ze hebben onkruid gewied, de grond bij de fruitbomen omgespit en vooral veel leliebollen geplant. Ze deden nergens moeilijk over. Integendeel; ze vonden alles even 'awesome' en 'cool'. 's Avonds deden we vooral veel kaartenspelletjes. Ze hebben ons een aantal Amerikaanse kaartspelletjes geleerd die Alina en Gabi helemaal te gek vinden en die we nu dan veel spelen.
Zo'n Wwoof-bezoek riekt naar meer. Fijn dat enthousiasme dat geeft ons ook weer energie en positiviteit.
We hadden al meerdere aanvragen van een andere Amerikaanse en van een Fransman, maar die moesten we helaas afzeggen omdat ze allebei in dezelfde periode wilden komen als onze Amerikaanse meiden. Wie weet wat er zich nog aandient de komende periode.
Nu zijn we heel druk in de weer met al onze leliebollen op tijd de grond in te krijgen. Een flink werkje!
Om ruimte te creëren, moeten we helaas een groot kippenhok, dat Mircea ruim twee jaar geleden heeft gebouwd, weer afbreken. Deze grond moeten we gebruiken voor de leliebollen. Vandaag de kippen van daar verplaatst naar het grote pluimvee-verblijf op ons andere terrein. Dat was voor die arme kipjes en haantjes niet echt een feest. Vooral de hanen gingen elkaar meteen te lijf, maar ook de kipjes zelf waren niet mals naar elkaar toe. Eén haan hebben we al apart moeten zetten. Anders zal hij het niet overleven. Nu we te veel hanen hebben gaat Mircea er morgen een paar slachten.
Harde dierenwereld!
Gabriel was ook nog jarig geweest in deze periode. Doordat we zo druk waren de hele tijd, is zijn verjaardag er een beetje bij ingeschoten. Om alsnog echt aandacht aan zijn verjaardag te geven, zijn we vandaag, op zijn verzoek, naar de bioscoop in Ploiesti gegaan alwaar we de film 'Spongebob the movie' mochten aanschouwen! Wat een ongelooflijk slechte en saaie film, maar Gabi vond het prachtig. Met een lekkere bak vol met popcorn zat hij te genieten en Mircea en ik deden, echt waar, af en toe een dutje! Dit hielden wij niet vol!
De reden hiervoor is dat we de afgelopen weken druk in de weer waren met de verzorging en verkoop van onze krokuspotjes. Komt nog bij dat wij uiteindelijk allemaal geveld waren door de griep. Gabiel en ik moesten er helaas toch ook aan geloven, ondanks mijn gezonde maaltijden en het tijdig opzoeken van ons bed.
De verkoop van de krokuspotjes ging helaas niet helemaal zoals gedacht en gehoopt. Niet dat de bolletjes niet mooi in de potjes stonden, integendeel. We hadden drie bollen per potje en in vier diverse kleuren in de aanbieding. Ze zagen er prachtig uit. Echt een prachtig potje met lentebloeiers.
Je kan nog zo'n mooi product hebben, maar als men en masse hyacinten wil, dan doe je daar niets aan. Veel mensen kennen hier de bolletjes ook niet. Er werd veelvuldig gevraagd wat voor bloemetjes het waren.
Wij moesten voor deze tijd van het jaar iets in de verkoop hebben dat op tijd in de bloei zou staan zonder dat je daar warmte voor nodig zou hebben, aangezien we in de kas (nog) geen verwarming hebben. Krokussen lenen zich hier prima voor. Een week of twee voordat ze in de verkoop moesten hebben we de potjes van buiten naar binnenin de kas verplaatst, waar ze rustig in de bloei konden trekken.
Voor ons waren de dagen 1 maart (begin van de lente en moederdag) en 8 maart (vrouwendag) vooral belangrijk. De traditie is dat op deze dagen de vrouwen bloemen en planten cadeau krijgen.
Op 8 maart hebben we uiteindelijk de beste zaken gedaan. De mensen moesten vaak op de valreep nog even snel een bloemetje of een plantje scoren voor hun moeder, zus, tante of voor hun geliefde. Aan het hek bij ons huis hadden wij ook een kar neergezet met onze potjes erin. Zo af en toe had ik wat klanten aan het hek.
Mircea is de boer opgegaan met zijn potjes naar bloemenwinkels en groothandels, en heeft en heeft af en toe ook op een markt gestaan. Zijn moeder stond ook met onze potjes op een markt te verkopen. Als er bevoorraad moest worden bij Mircea's moeder dan reed ik er heen met kratjes bloemen.
Gelukkig zijn krokussen bolgewassen, dus ze zijn niet verloren. We zullen de restanten netjes uit de potjes halen als ze helemaal uitgebloeid zijn en ze op een droge plek bewaren om ze vervolgens in het najaar weer te planten en wellicht een gedeelte ervan als bolletjes zelf verkopen.
 |
| Alle potjes die we van buiten naar de kas hadden gebracht. Hier stonden de krokussen nog niet in de bloei |
 |
| Hier zijn al een groot deel van de krokussen in de bloei getrokken |
 |
| Mircea is druk bezig om de bus in te laden met de voorraad krokussen voor de verkoop |
Nog een andere reden waarom ik even geen tijd had gevonden om een stukje te schrijven was dat wij een week lang bezoek hebben gehad van twee jonge Amerikaanse meiden uit Minneapolis. Zij kwamen als vrijwilligers ons een handje helpen. Ik heb mij aangemeld bij een internationale organisatie, Wwoof genaamd, waarvan er in Roemenië ook een afdeling gevestigd is. Deze organisatie brengt vrijwilligers en (bio) boerenbedrijven met elkaar in contact. In ruil voor een slaapplaats, eten en drinken komen vrijwilligers een handje meehelpen op het boerenbedrijf. Zo ook Emma en Adrienne die een half jaar door Europa reizen. Voor ons was het spannend want wij wisten niet wat we in huis zouden halen, maar voor hun ook spannend, want ook zij hadden geen idee waar ze terecht zouden komen. Het bleek voor hun hun eerste 'Wwoofing experience' te zijn. Het waren ontzettend aardige, leuke, makkelijk in de omgang en hardwerkende meiden. Ze hebben onkruid gewied, de grond bij de fruitbomen omgespit en vooral veel leliebollen geplant. Ze deden nergens moeilijk over. Integendeel; ze vonden alles even 'awesome' en 'cool'. 's Avonds deden we vooral veel kaartenspelletjes. Ze hebben ons een aantal Amerikaanse kaartspelletjes geleerd die Alina en Gabi helemaal te gek vinden en die we nu dan veel spelen.
Zo'n Wwoof-bezoek riekt naar meer. Fijn dat enthousiasme dat geeft ons ook weer energie en positiviteit.
We hadden al meerdere aanvragen van een andere Amerikaanse en van een Fransman, maar die moesten we helaas afzeggen omdat ze allebei in dezelfde periode wilden komen als onze Amerikaanse meiden. Wie weet wat er zich nog aandient de komende periode.
 |
| In de kas hebben de meiden leliebollen geplant |
Nu zijn we heel druk in de weer met al onze leliebollen op tijd de grond in te krijgen. Een flink werkje!
Om ruimte te creëren, moeten we helaas een groot kippenhok, dat Mircea ruim twee jaar geleden heeft gebouwd, weer afbreken. Deze grond moeten we gebruiken voor de leliebollen. Vandaag de kippen van daar verplaatst naar het grote pluimvee-verblijf op ons andere terrein. Dat was voor die arme kipjes en haantjes niet echt een feest. Vooral de hanen gingen elkaar meteen te lijf, maar ook de kipjes zelf waren niet mals naar elkaar toe. Eén haan hebben we al apart moeten zetten. Anders zal hij het niet overleven. Nu we te veel hanen hebben gaat Mircea er morgen een paar slachten.
Harde dierenwereld!
Gabriel was ook nog jarig geweest in deze periode. Doordat we zo druk waren de hele tijd, is zijn verjaardag er een beetje bij ingeschoten. Om alsnog echt aandacht aan zijn verjaardag te geven, zijn we vandaag, op zijn verzoek, naar de bioscoop in Ploiesti gegaan alwaar we de film 'Spongebob the movie' mochten aanschouwen! Wat een ongelooflijk slechte en saaie film, maar Gabi vond het prachtig. Met een lekkere bak vol met popcorn zat hij te genieten en Mircea en ik deden, echt waar, af en toe een dutje! Dit hielden wij niet vol!
 |
| De kamer versiert voor Gabi |
 |
| Alina druk bezig met het planten van zaadjes in haar moestuin |
 |
| Tot mijn grote schrik hadden we afgelopen donderdag weer sneeuw. Binnen no time was alles weer wit! Gelukkig was het heel snel weer verdwenen. |
 |
| Ook wij keken afgelopen vrijdag rond twaalf uur 's middags even naar de eclipse |
Reacties
Een reactie posten