Posts

Groen en geel!

Afbeelding
Als ik iets niet wil lijken dan is het wel een zeur of een verongelijkt persoon. Dat is dan ook de reden dat ik, in ieder geval dat probeer ik, sommige vervelende ervaringen in winkels of instellingen met medewerkers van mij af laat glijden. Als je bij elk incident je gelijk moet gaan halen of ergens tegenin gaat, dan ben je wel even bezig. Maar toch lukt het mij niet altijd om, zoals de Engelsen zo mooi zeggen: turn the other cheek, toe te passen. Dan ben ik echt te verbaasd of het gaat mij echt te ver. Dan zeg ik er wat van. Sowieso maak ik hier dingen mee waar mijn mond af en toe flink van open valt. Dit voorval speelt zich af in de lokale telefoonwinkel van een telefoongigant met een rood/wit logo. Het lijkt mij niet moeilijk om uit te vogelen welke provider dat is. Maandelijks stap ik bij deze winkel naar binnen om mijn mobiele telefoon op te laden voor 5 euro waardoor ik er weer flink op los kan bellen en vooral kan internetten (dat berekenen ze ineens in euro, maar dan wel n

Ik doe het niet meer!

Afbeelding
‘Billy, Billy! Waar zit je nou, poes?’ Kitty, haar zusje, is al binnen, maar Billy nog niet. En dat is gek want Billy is nooit ver van huis. Ik loop naar binnen om mijn telefoon te pakken want die dient ’s avonds tevens als zaklamp. ‘Billy, Billy!’ Ik zoek in de tuin en kijk ook in de tunnelkas want misschien heeft ze zichzelf daar ingesloten. Maar geen spoor van Billy met haar grappige zwart gekleurde neusje. Dan maar in de voortuin kijken. Als ik die kant op loop bekruipt mij ineens een naar gevoel. ‘Het zou toch niet weer zo zijn, hè?’, zeg ik hardop tegen mijzelf. En, ja hoor, mijn vermoeden wordt bevestigd. De zo springerige, vrolijke poes Billy ligt bewegingloos op straat. Zichtbaar in het velle licht van de lantaarnpaal. Dood. Waarschijnlijk heeft ze niet geleden want haar oogjes zijn nog open als ik haar vind, dus het zal wel één flinke klap geweest zijn. Als je als automobilist toch de normale snelheid aanhoudt en niet als een idioot over de weg scheurt, kan je de poes eve

Seringen

Afbeelding
Bij ons hek, aan de straatkant van ons huis, hebben wij een aantal prachtige seringenbomen/struiken staan waar wij goed voor zorgen. Elk jaar rond deze tijd bloeien en vooral geuren de seringen je tegemoet. Als ze bloeien dan is toch echt de lente begonnen. Trouwens alles groeit en bloeit als een razende op dit moment. En wij zijn natuurlijk niet de enige die ze mooi vinden. Ze springen echt in het oog als je langs ons huis rijdt. Wil je een paar takken plukken? Be my guest, maar wel even vragen van tevoren, lijkt mij zo. Zelf zou ik het niet in mijn hoofd halen om ongevraagd bloemen te plukken bij iemands hek. Dat vind ik onfatsoenlijk en ik leer ook mijn kinderen: als je iets wil, vraag het gewoon netjes.   Hier werkt dat kennelijk toch even net iets anders.  Terwijl ik nota bene in de voortuin bezig ben hoor ik dat er een auto aan de overkant van de weg stopt. Lola slaat gelijk aan. Dat is niet zo verwonderlijk want zij blaft namelijk naar alles en iedereen die voorbij komt rijden