Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

De lente is begonnen: De lente is aangebroken en daarmee zijn ook de buitenactiviteiten weer in volle gang. De bloembollen zijn in no time geplant (lang leve onze plantmachine) en nu zijn de fruitbomen aan de beurt om gesnoeid te worden en aan de onderkant van de stam wit geverfd te worden. Dit verven schijnt de insecten tegen te houden. Wel moeten de bomen binnenkort ingespoten worden met een chemisch goedje aangezien een of ander beest wel al kans gezien heeft om veel van de takken aan te tasten. Ook moeten we ervoor zorgen dat de hazen of konijnen niet meer aan onze, net geplante, fruitbomen zitten. Willen we mooi fruit krijgen dan moet dit inspuiten (helaas) gebeuren. Ook wil ik de aankomende zomer weer mijn heerlijke pruimen-, peren- en perziken-jam maken, maar dan wel zonder al die vreselijke wormpjes erin! Ik moest elk stuk fruit afzonderlijk opensnijden om te zien of er niet iets van leven in zat. Zo direct kan ik het gewoon plukken, het wassen en het in een pan met water g

Wat heerlijk na een week lang alleen druilende regen en kou ineens weer dat zonnetje en een aangename temperatuur. Eindelijk krijgt de modder de kans en tijd om gewoon in de grond te zakken. De vogels zingen weer en zelfs al kikkers in de verte gehoord. De lente lijkt er nu echt aan te komen. Afgelopen week zat ik alleen hier op ons erf omdat Mircea met vriend Bogdan een weekje naar Nederland was vertrokken om weer het een en ander aan te schaffen (denk aan ploeg, frees en een koelcel). Het was was wel heel erg alleen. Natuurlijk was ik samen met de de kinderen, maar goed die gaan 's ochtends naar school en  liggen 's avonds om acht uur alweer op een oor. Ja, want per slot van rekening gaat elke ochtend de wekker om 6.15 uur om toch om 7.45 uur in de schoolbanken te zitten. Kwam ook nog bij dat we allemaal snipverkouden waren en ik nog griepverschijnselen had. Kortom een weekje om snel te vergeten. Op zaterdagochtend 8 maart, Vrouwendag, een belangrijke dag hier, werd ik ver