Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

Was ik net bijgekomen van het pittige autoritje van het afgelopen weekend, kreeg ik maandag opnieuw de schrik van mijn leven. Aan het begin van de avond verliet ik mijn huis om naar een ouderavond van Gabriel zijn klas te gaan in een stadje 10 km verderop. Het was donker. Ouderavonden heb je hier regelmatig. In ieder geval vaker dan ik mij kan herinneren van de Nederlandse school. Ik rijd liever geen auto in het donker in Roemenië en ik doe het alleen als het echt moet. Meestal neemt Mircea de ouderavonden in de winter voor zijn rekening, maar hij zit tegen een deadline aan met bekledingsklus van een auto. Hij moest echt doorwerken. Vandaar dat ik ging. Het tweede dorp waar ik die avond binnen reed is een dorp waar aan het begin ervan veel mensen wonen die paarden bezitten. Deze paarden worden ingezet om houten karren voort te trekken. De mensen lopen er vaak midden op straat bij gebrek aan stoepen. Er is volgens mij in dit dorp één stoep en die loopt over de brug. Helaas laten mense...

Alina deed mee aan een landelijk concours (competitie) van de Franse taal. In Roemenië zijn ze dol op concours. Voor elk vak kan je wel meedoen aan een concours. Op een middelbare school in de Roemeense stad Ploiesti waren veel kinderen uit de regio bijeen gekomen om een Frans gedicht uit hun hoofd op te zeggen. Zo ook Alina. In haar geval was het een fabel van Jean de la Fontaine (de krekel en de mier). De afgelopen weken werd er flink op geoefend in de Franse les en uiteindelijk werden er vier kinderen uitgekozen die mee mochten doen. Zo ook Alina. Zij vind Frans een hele leuk vak op school en het gaat goed. Doordat er meerdere kinderen naar Ploiesti moesten vroeg een klasgenootje aan haar of zij en ik met hem en zijn moeder mee wilde rijden? Nou, dat wilden wij wel. Ik vond het prettig om een keertje niet te hoeven rijden. Niet uit te zoeken waar die school precies was. Niet een parkeerplek te hoeven zoeken. Gewoon lekker achterover zitten en mij rond laten rijden. Op het afgesproke...

Ons bezoek aan het dorpje Valea Plopului verleden week (met de Roemeense stichting 'Modelam Inimi'). Een priester heeft hier een gemeenschap gevestigd waar weeskinderen en alleenstaande moeders met kinderen worden opgevangen. Wij hebben daar voornamelijk levensmiddelen heengebracht. Wij werden verwelkomt met een lunch in de grote eetzaal met vele bewoners. Het was zondag en er was veel bezoek van buitenaf. Wij waren met de organisatie niet de enige die spullen kwamen brengen. Er waren er meerdere. Onder de foto's vind je een filmpje dat het programma Metropolis een aantal jaren geleden over dit dorp heeft uitgezonden. 

Vanmorgen een aflevering van De Wandeling zitten kijken (uitgezonden op 11-11). Deze keer werd een Nederlandse vrouw geportretteerd die samen met haar man in het noordwesten van Roemenië woont. Een mooi portret. Zeker de moeite waard om te kijken.  Terug te kijken op npo.nl