Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

Soms kan je iets gewoonweg niet weigeren. In de week voorafgaand en de week dat ik en de kinderen in het buitenland zaten, hadden wij een ongenode gast. Een hele grote, logge hond die op ons aangrenzende, maar niet van ons zijnde terrein, onze aandacht opeiste. Zij liet zich niet wegjagen en bleef daar dag en nacht zitten. Zodra wij onze beesten te eten gaven begon zij heel hard te blaffen, en dan bedoel ik héél erg hard! Uiteindelijk zijn wij gezwicht en is ze nu onze 'nieuwe' waakhond op ons tweede terrein. Ze heet 'Remi', alleen op de wereld! Het is nog een jonge hond. Iemand zei dat ze waarschijnlijk zo'n hond is geweest die met de schapenkudde meeliep, maar óf de kudde is kwijtgeraakt, of is uitgestoten. We zullen het wel nooit te weten komen hoe ze bij ons beland is. Ze blaft er in ieder geval vrolijk op los. Helaas is onze zwarte poes Denise al in de 'poezenhemel'. Op een ochtend vond ik haar dood in de tuin. De twee nachten ervoor had ik haar in h...

Na een weekje op familie en vrienden bezoek in België en Nederland keerden wij weer huiswaarts. Het hele weekend bij thuiskomst was Alina ontroostbaar dat ze weer thuis was. Papa zien was even leuk. Alleen haar telefoontje gaf haar troost. 'What's Appen' met haar vriendinnen in het verre Nederland en veel 'Klokhuis' kijken op Uitzending Gemist. Oh, wat mistte ze de gezelligheid van daarginder! De drukte, de aandacht van iedereen, het tutten met vriendinnen, het fietsen naar de winkels haar vriendinnen. Ze heeft zelfs alleen met haar vriendin Miep een theetje gedronken en een appeltaartje gegeten in een cafeetje in het Amsterdamse Westerpark! Zelfstandig zijn. Hier moet alles met de auto als je ergens heen wil en dan moet je moeder mee! Naar school met de auto, boodschappen doen met de auto, naar vertier met de auto! Niets is hier naast de deur. Wij hebben de tuin, de dieren, de ruimte en de rust. Dat hebben wij naast de deur, maar daar vindt ze niets aan. Z...