Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

De school is alweer een aantal weken onderweg en, natuurlijk zou ik bijna zeggen, zijn er wel wat opzienbarende dingen te melden. Zoals Gabriel die huilend de auto instapte toen ik hem van school ophaalde. Hij vertelde mij dat hij een vier had gehaald bij de sportles. 'Een vier, vroeg ik verbaasd? Hoe krijg je dat voor elkaar?' 'Ik was te langzaam met rennen, zei hij. Ik rende negen seconden te langzaam en daar kreeg ik een vier voor. Degenen die wel binnen de tijd liepen kregen een tien. Gelukkig haalde hij wel een tien voor het onderdeel verspringen. Een gemiddelde van een zeven rekende ik snel uit. Nog geen twee dagen later was het opnieuw raak. 'Ik heb verdikkie weer een vier voor sport! Deze keer gooide ik de bal maar vijftien meter in plaats van de minimale twintig meter.'  Niet alle kinderen kunnen kennelijk even goed meekomen met sport want Gabriel was niet de enige met een onvoldoende. Wat een gezever van zo'n leraar is mijn eerste gedachte. Je he

Het zal een jaar of twee geleden geweest zijn dat wij een groepje buurtbewoners bij elkaar zagen staan voor het hek van de overburen. Aangetrokken door nieuwsgierigheid staken wij de straat over en voegden ons bij het groepje. Een buurvrouw stond met allerlei papieren in haar hand en andere buren hadden identiteitsbewijzen in de aanslag. 'Waar gaat dit over, vroeg Mircea aan het groepje?' 'Oh, iets waar jij het vast niet mee eens bent, antwoordde een bewoner.' Wij blijven toch in de ogen van de dorpsbewoners die buitenlanders met andere opvattingen. Wat bleek, een buurvrouw die als godsdienstlerares werkt op de dorpsschool ging de deuren langs om handtekeningen te verzamelen om een referendum mogelijk te maken. Mocht dit referendum, met als thema een grondwetswijzing omtrent het huwelijk, kunnen plaatsvinden dan moest er landelijk geloof ik zo'n 3 miljoen handtekeningen worden verzameld. Nu staat er in de grondwet dat een huwelijk een verbintenis is tussen 'e