Er even tussenuit

Weer terug op Roemeense bodem na een paar dagen in Berlijn geweest te zijn. Wat een fijne en relaxt ogende stad is dat. Al twee keer eerder was ik er geweest, maar deze keer was het bezoek op de een of andere manier intenser dan de vorige keren. Het leek wel herfst toen wij er waren, maar dat mocht de pret absoluut niet drukken. Het was hier in Roemenië zo knoert heet voordat wij naar Berlijn gingen dat ik het eigenlijk best prettig vond dat het niet warm was tijdens ons verblijf daar.

Wij slenterden door de stad, bezochten een hele mooie fototentoonstelling van de fotograaf Irving Penn. Wij zijn naar het Holocaust monument geweest wat ik niet zo indrukwekkend vond als ik had gedacht. Het leek meer op het 'I Amsterdam' teken dat je ziet op het Museumplein waar toeristen foto's van elkaar maken dan dat ik het idee kreeg dat je hier stilstond bij de joden vervolging. Schoolkinderen gebruikten deze plek ook om er verstoppertje te spelen. Daar leent het monument zich dan ook prima voor, maar of dat nou helemaal de bedoeling is? Lijkt mij niet. Het museum dat eronder ligt en dat je gratis kan bezoeken vond ik wel indrukwekkend.

Een stuk van de oude Berlijnse muur hebben wij gezien en alle informatie opgezogen die daarover beschikbaar is. Raar idee om te wandelen in een straat en in een buurt waar je nu zomaar oversteekt en doorheen loopt, maar dat dat jarenlang gewoon niet kon. Je kon er niet weg of je kon er niet makkelijk naartoe.

Op zondagmiddag hebben wij twee fantastische vlooienmarkten bezocht. Alina en haar Duitse vriendinnetje Josefine gingen helemaal los op de tweedehands kleding. Gabriel leefde zich helemaal uit in een stand met allerlei stripboeken. Hij kocht daar een aantal stripboeken uit de jaren '60 en '70 van Batman. Deze markten werden best druk bezocht, maar toch hing er een relaxte en ongedwongen sfeer. Dat voelde voor mij als een soort openbaring. Na 6 jaar in Roemenië te wonen merk ik dat veel mensen in mijn beleving zo gesloten, veelal opgefokt en kortaf zijn. Veelal in het verkeer, in de winkels en bij instanties. Dan valt gewone vriendelijkheid ineens zo op.

Op ons laatste dagje Berlijn bezochten wij een ondergrondse bunker uit de tweede wereldoorlog. Anderhalf uur werden wij rondgeleid door één van de bewaarde bunkers uit die tijd. Doordat de gids zo wist te boeien met zijn verhalen was het een zeer geslaagd en interessant bezoek. Echt een aanrader. Daarna moest er natuurlijk nog even worden geshopt in een aangrenzend winkelcentrum. Het was echt fijn om even helemaal weg te zijn. Onze eerste vakantie in 6 jaar met zijn vieren!

Wij logeerden in Berlijn bij vrienden en dat zijn dezelfde vrienden die afgelopen zomer een straathond bij ons voor de deur mee hebben meegenomen in de auto naar Berlijn. Een jonge, helemaal zwart gekleurde hond die ze de naam Maida hebben meegegeven (Maidanez betekent straathond in het Roemeens). Nu bijna een jaar later zagen wij Maida opnieuw. Het is een leuke, speelse hond die er blakend uitziet en die duidelijk heel veel plezier beleeft bij haar baasjes in Duitsland. Leuk om te zien dat het zo had moeten zijn voor deze hond.

Nu wij terug zijn is er natuurlijk werk aan de winkel. Mircea heeft het razend druk met de beklederij en ik mag vooral bramen en frambozen gaan plukken die natuurlijk allemaal tegelijk rijp zijn. Ik heb al heel wat potten jam gemaakt tot nu toe. Ook van kersen en van zure kersen, die ze hier visine noemen, uit onze tuin. Twee enorme flessen zijn gevuld met kersen en met visine wat uiteindelijk likeur moet worden.

Het vieze en koude weer hebben wij vanuit Berlijn meegenomen. Het giet nu van de regen, maar dat is prettig voor de planten. Wel spring het gras dan ook uit de grond en dat betekent extra werk voor de grasmaaier. Stilzitten zit er voorlopig niet in.

Deze dansers zagen wij in een park op een bewolkte en koude zaterdagmiddag