Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

Weer terug op Roemeense bodem na een paar dagen in Berlijn geweest te zijn. Wat een fijne en relaxt ogende stad is dat. Al twee keer eerder was ik er geweest, maar deze keer was het bezoek op de een of andere manier intenser dan de vorige keren. Het leek wel herfst toen wij er waren, maar dat mocht de pret absoluut niet drukken. Het was hier in Roemenië zo knoert heet voordat wij naar Berlijn gingen dat ik het eigenlijk best prettig vond dat het niet warm was tijdens ons verblijf daar. Wij slenterden door de stad, bezochten een hele mooie fototentoonstelling van de fotograaf Irving Penn. Wij zijn naar het Holocaust monument geweest wat ik niet zo indrukwekkend vond als ik had gedacht. Het leek meer op het 'I Amsterdam' teken dat je ziet op het Museumplein waar toeristen foto's van elkaar maken dan dat ik het idee kreeg dat je hier stilstond bij de joden vervolging. Schoolkinderen gebruikten deze plek ook om er verstoppertje te spelen. Daar leent het monument zich dan oo

Zo trots als een pauw en zo geëmotioneerd keek ik naar mijn zoon die in het plaatselijke theater (casa de cultura) een lied van Ed Sheeran 'Happier' zong. In zijn eentje op het podium met een microfoon in de hand. Daar stond mijn lieve mannetje heel stoer te wezen. De hele week werd er in zijn klas geoefend voor de jaarafsluiting. Gedichtjes werden uit het hoofd geleerd, een toneelstukje werd er in elkaar gezet en liedjes werden uitgezocht en geoefend. Er waren een aantal kinderen die iets solo mochten zingen, maar Gabriel zat daar niet bij. Op een middag vroeg Gabriel of ik de volgende dag met zijn juf wilde gaan praten om haar te vragen of hij ook een liedje solo mocht zingen. 'Waarom vraag je het juf zelf niet, vroeg ik hem?' 'Ik ben bang dat juf nee zegt tegen mij. Tegen jou durft zij dat vast niet te zeggen was zijn antwoord.' De volgende ochtend liep ik naar juf toe en vroeg haar of hij inderdaad ook iets solo mocht zingen. Zij was meteen enthousiast. &

Het schooljaar zit er bijna op. Het is de laatste schoolweek en vrijdag barst de zomervakantie los. Gabriel neemt aan het einde van dit schooljaar afscheid van zijn juf waar hij vijf jaar lang les van heeft gehad. Time flies! Van groep 0 tot en met groep 4. Volgend schooljaar krijgt hij meerdere vakken en zal elk vak door een andere meester of juf worden gegeven. Het is niet zoals in Nederland dat de hele klas elk uur verhuisd, nee, hier komt de leerkracht naar de klas toe. Dat is wel zo rustig voor de kinderen die in hun klaslokaal blijven zitten. Er moest natuurlijk een afscheidsfeestje komen na vijf jaar. Hierover werd gesproken op een ouderavond waar allerlei ideeën over en weer gingen. Eén van de ideeën was om naar een hotel te gaan ergens in de bergen en daar dan een nachtje blijven logeren. Dat was een best prijzig reisje voor veel ouders. Dit zou betekenen dat er een heleboel kinderen uitgesloten zouden worden. Ik ben nooit zo'n enorme prater tijdens de ouderavond