Posts

Posts uit 2018 tonen

Zwerfvuil

Afbeelding
Als in ons dorp de vuilnis wordt opgehaald worden vroeg in de ochtend de kliko's buiten gezet. Er is geen vast tijdstip waarop de vuilnis wordt opgehaald. Soms gebeurt het ergens in de loop van de ochtend en soms gebeurt het pas tegen de avond. Daar is geen peil op te trekken. Soms legen ze eerst de kliko's aan de ene kant van de straat en komen ze uren later terug voor de andere kant. Er zit volgens mij geen systeem in en dat kan mij ook niet schelen. Wat storend is is dat sommige mensen in de buurt hun kliko helemaal tot aan de nok toe vullen met vuilnis waardoor de deksel niet dicht kan. Of er worden lossen vuilniszakken neergezet. Dit is een probleem omdat er veel loslopende honden zijn die, aangetrokken door de geur, aan de zichtbare vuilniszakken trekken en de troep overal heen slepen. Het aangrenzende terrein, waar onze straathond Lopje verblijft, ligt veelvuldig bezaaid met afval. Zo af en toe struin ik dat terrein af met een vuilniszak en dan vind ik resten van produc

Oom

Afbeelding
Op 1 november overleed een oom van Mircea op 64 jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Veel te jong gestorven. Hoe triest is dat? Hij overleed precies drie jaar nadat zijn moeder overleed. Op zondag wordt hij begraven en daar zijn wij bij. Mijn kinderen zouden liever iets anders doen op hun vrije zondag, maar ja, dat heb je helaas niet voor het zeggen. Ik kende deze man ruim 18 jaar en ik was best op hem gesteld. In anderhalf jaar zijn Mircea zijn vader en zijn oom overleden. Gelukkig heeft oma dit niet meegemaakt. Bij het overlijden van Mircea's vader, verleden jaar april, ben ik niet naar de begrafenis geweest. Zelf was hij daar natuurlijk wel bij te samen met zijn zus. Zij waren druk bezig met alle voorbereidingen want bij een Roemeense begrafenis komt veel kijken. Niet alleen koffie en cake, maar hele maaltijden moeten er worden bereid voor genodigden en ook voor de niet genodigden trouwens. Na de ceremonie wordt er flink gegeten én gedronken. Ook is het de gewoont

Aangereden hert

Afbeelding
Leuk hoor om te leven op het platteland met alles wat de mooie natuur te bieden heeft! Vooral de wilde dieren die ik dagelijks 'live' kan zien. Herten, vossen, wilde zwijnen. Iets minder leuk om ineens twee herten voor je auto te zien opduiken. Gelukkig reed ik niet zo hard waardoor de eerste net voor mijn auto langs schoot. Helaas kreeg ik nummer twee tegen de linker voorkant van mijn auto aan. Wat een klap gaf dat en een deuk! Ik stopte gelijk de auto in de berm en keek, met mijn hart in mijn keel, in mijn achteruitkijkspiegel in de veronderstelling dat ik een dood hert op straat zou zien liggen. Gelukkig was dat niet het geval. Het beest stond op en holde de richting op van waar het vandaan was gekomen. Ik weet dus niet of het ernstig gewond is geraakt want het was al weg. Ik wilde mijn deur openen, maar die zat wat geklemd. Het lukte wel, maar met wat gekraak. Bij thuiskomst heeft Mircea de boel een beetje recht geprobeerd te trekken. Nu kan in ieder geval de deur weer makk

'het verbaast mij al niet meer zo'

Afbeelding
De school is alweer een aantal weken onderweg en, natuurlijk zou ik bijna zeggen, zijn er wel wat opzienbarende dingen te melden. Zoals Gabriel die huilend de auto instapte toen ik hem van school ophaalde. Hij vertelde mij dat hij een vier had gehaald bij de sportles. 'Een vier, vroeg ik verbaasd? Hoe krijg je dat voor elkaar?' 'Ik was te langzaam met rennen, zei hij. Ik rende negen seconden te langzaam en daar kreeg ik een vier voor. Degenen die wel binnen de tijd liepen kregen een tien. Gelukkig haalde hij wel een tien voor het onderdeel verspringen. Een gemiddelde van een zeven rekende ik snel uit. Nog geen twee dagen later was het opnieuw raak. 'Ik heb verdikkie weer een vier voor sport! Deze keer gooide ik de bal maar vijftien meter in plaats van de minimale twintig meter.'  Niet alle kinderen kunnen kennelijk even goed meekomen met sport want Gabriel was niet de enige met een onvoldoende. Wat een gezever van zo'n leraar is mijn eerste gedachte. Je he

Geldverspilling 100%

Afbeelding
Het zal een jaar of twee geleden geweest zijn dat wij een groepje buurtbewoners bij elkaar zagen staan voor het hek van de overburen. Aangetrokken door nieuwsgierigheid staken wij de straat over en voegden ons bij het groepje. Een buurvrouw stond met allerlei papieren in haar hand en andere buren hadden identiteitsbewijzen in de aanslag. 'Waar gaat dit over, vroeg Mircea aan het groepje?' 'Oh, iets waar jij het vast niet mee eens bent, antwoordde een bewoner.' Wij blijven toch in de ogen van de dorpsbewoners die buitenlanders met andere opvattingen. Wat bleek, een buurvrouw die als godsdienstlerares werkt op de dorpsschool ging de deuren langs om handtekeningen te verzamelen om een referendum mogelijk te maken. Mocht dit referendum, met als thema een grondwetswijzing omtrent het huwelijk, kunnen plaatsvinden dan moest er landelijk geloof ik zo'n 3 miljoen handtekeningen worden verzameld. Nu staat er in de grondwet dat een huwelijk een verbintenis is tussen 'e

Tijdschrift

Afbeelding
Zo leuk om je werk terug te zien in een tijdschrift. Dat overkwam Mircea. Een tijd geleden heeft hij deurpanelen en een dasboard van een Corvette C3 uit 1973 bekleed. Wel jammer dat ons bedrijf niet met naam en toenaam is vermeld. Gemiste kans! Facebook: Tapiterul tau

Een terugblik op de zomer

Afbeelding
De zomer loopt zichtbaar op zijn eind. Aan de temperatuur voel ik het niet want het is loeiheet, maar ik zie het in de verandering van de natuur. De bladeren kleuren langzaam geel en je ruikt het gewoon. De herfstgeur herken ik zo langzamerhand na zes jaar in Roemenië te wonen. Overal zie je vrachtautootjes beladen met hout af en aan rijden. De plattelands bevolking maakt zich zo langzamerhand op voor de naderende herfst en winter en de meeste mensen stoken op hout. Overdag ruik je vele houtvuren. In  de tuin maakt men een groot vuur waarboven een enorme pan hangt. Hier pruttelen de eigen tomaten in die vervolgens ingemaakt worden en dienen als basis voor soepen en sauzen. Ik heb zelf ook veel tomaten laten pruttelen in de pan alleen stond mijn pan op het gasfornuis.  Het uiteindelijke resultaat ligt in zakjes in de vriezer. Ik kom er waarschijnlijk niet de hele winter mee door, maar ik kom een heel eind. Nu nog de overgebleven tomaten, aubergines, paprika's en boontjes uit de k

Een onstabiele zomer

Dit is wat wij niet echt kennen in Roemenië: onstabiel zomerweer.

Er even tussenuit

Afbeelding
Weer terug op Roemeense bodem na een paar dagen in Berlijn geweest te zijn. Wat een fijne en relaxt ogende stad is dat. Al twee keer eerder was ik er geweest, maar deze keer was het bezoek op de een of andere manier intenser dan de vorige keren. Het leek wel herfst toen wij er waren, maar dat mocht de pret absoluut niet drukken. Het was hier in Roemenië zo knoert heet voordat wij naar Berlijn gingen dat ik het eigenlijk best prettig vond dat het niet warm was tijdens ons verblijf daar. Wij slenterden door de stad, bezochten een hele mooie fototentoonstelling van de fotograaf Irving Penn. Wij zijn naar het Holocaust monument geweest wat ik niet zo indrukwekkend vond als ik had gedacht. Het leek meer op het 'I Amsterdam' teken dat je ziet op het Museumplein waar toeristen foto's van elkaar maken dan dat ik het idee kreeg dat je hier stilstond bij de joden vervolging. Schoolkinderen gebruikten deze plek ook om er verstoppertje te spelen. Daar leent het monument zich dan oo

Zanger

Afbeelding
Zo trots als een pauw en zo geëmotioneerd keek ik naar mijn zoon die in het plaatselijke theater (casa de cultura) een lied van Ed Sheeran 'Happier' zong. In zijn eentje op het podium met een microfoon in de hand. Daar stond mijn lieve mannetje heel stoer te wezen. De hele week werd er in zijn klas geoefend voor de jaarafsluiting. Gedichtjes werden uit het hoofd geleerd, een toneelstukje werd er in elkaar gezet en liedjes werden uitgezocht en geoefend. Er waren een aantal kinderen die iets solo mochten zingen, maar Gabriel zat daar niet bij. Op een middag vroeg Gabriel of ik de volgende dag met zijn juf wilde gaan praten om haar te vragen of hij ook een liedje solo mocht zingen. 'Waarom vraag je het juf zelf niet, vroeg ik hem?' 'Ik ben bang dat juf nee zegt tegen mij. Tegen jou durft zij dat vast niet te zeggen was zijn antwoord.' De volgende ochtend liep ik naar juf toe en vroeg haar of hij inderdaad ook iets solo mocht zingen. Zij was meteen enthousiast. &

Bijna vakantie

Afbeelding
Het schooljaar zit er bijna op. Het is de laatste schoolweek en vrijdag barst de zomervakantie los. Gabriel neemt aan het einde van dit schooljaar afscheid van zijn juf waar hij vijf jaar lang les van heeft gehad. Time flies! Van groep 0 tot en met groep 4. Volgend schooljaar krijgt hij meerdere vakken en zal elk vak door een andere meester of juf worden gegeven. Het is niet zoals in Nederland dat de hele klas elk uur verhuisd, nee, hier komt de leerkracht naar de klas toe. Dat is wel zo rustig voor de kinderen die in hun klaslokaal blijven zitten. Er moest natuurlijk een afscheidsfeestje komen na vijf jaar. Hierover werd gesproken op een ouderavond waar allerlei ideeën over en weer gingen. Eén van de ideeën was om naar een hotel te gaan ergens in de bergen en daar dan een nachtje blijven logeren. Dat was een best prijzig reisje voor veel ouders. Dit zou betekenen dat er een heleboel kinderen uitgesloten zouden worden. Ik ben nooit zo'n enorme prater tijdens de ouderavond

Verwerpelijk

Afbeelding
Allebei mijn kinderen nemen geen deel aan de godsdienst lessen op school. De reden waarom heb ik al eens uiteen gezet in een eerdere post, maar ik zal het nogmaals vertellen. Wie weet is het je ontschoten? De godsdienstlessen worden gegeven door twee mannen. Een tweeling. Ik schat dat ze al ruim de vijftig gepasseerd zijn, maar soms is de leeftijd van de Roemeen moeilijk in te schatten. Misschien zijn ze midden dertig of in de veertig. Ik weet het simpelweg niet. In ieder geval houden ze er, in mijn ogen, stuitende ideeën op na en is dat de reden geweest om mijn kinderen daar niet mee in aanraking te laten komen (Alina zou in de hel komen omdat zij niet is gedoopt; dit zei de leraar tegen haar in de klas,  Roemeens Orthodox geloof is het enige 'echte' geloof, de andere religies zijn daaraan ondergeschikt; ons huis zou vlam vatten door een blikseminslag als wij niet op gezette tijden zouden vasten. Een kleine selectie voorbeelden van de gedachtegangen van deze heren). De ene h

Roemeens schooluitje

Afbeelding
Het is weer 'Saptamana Altfel' op de Roemeense school van de kinderen. Dat betekent geen normale lessen, maar leuke dingen ondernemen als klas. Knutselen, uitstapjes maken. Gewoon een leuke week. Even weg uit de sleur van alledag. Voor zowel Gabi als voor Alina stond er een excursie op het programma. Alina zou twee aparte dagen ergens naartoe gaan en Gabriel zou twee aaneengesloten dagen met een hotelovernachting op stap gaan. Alina bezocht op dag één de citadel van Rasnov, in de buurt van de stad Brasov en de andere dag werd een klimpark aangedaan met kabelbanen, klimmen in bomen net ergens onder Boekarest. Lekker sportief in ieder geval. Voor Gabriel was, te samen met een aantal andere klassen, een tripje naar de Donau gepland in het zuidwesten van Roemenië tegen de Servische grens aan. Niemand uit zijn klas wilde meegaan, maar Gabriel wilde wel en gaf zichzelf op voor deze trip. Hem werd verteld dat er geen ouder met hem mee kon omdat daar geen plek meer voor was in de bus.

Roemeens Pasen

Afbeelding
Het is Pasen in Roemenië. Een weekje later dan in Nederland. Het weer is prachtig. Op eerste Paasdag hebben wij genoten van onze welverdiende rust. Mircea is met Gabriel gaan vissen in de buurt. Toch waren zij snel terug omdat het water te troebel leek. Een ander plekje waar zij waren lag vol met vuilnis. Zelfs tot in de boomtoppen lagen plastic zakken. Dat is niet een plekje waar je 'idyllisch' gaat zitten vissen. Op sommige plekken ligt hier toch zoveel vuilnis verscholen. Aan de zijkant van een weg waar ik elke dag langskom ligt veel vuilnis. Een vrouw uit de buurt vertelde mij dat het daar niet, of bijna nooit, wordt schoongemaakt omdat deze weg op de gemeentegrens ligt. De gemeentes betwisten bij welk dorp de weg hoort en zo wordt er kennelijk niet naar omgekeken. Ik vind dit trouwens verbazingwekkend. De burgemeester moet die rotzooi toch ook zien? Ook bij ons voor de deur vind ik geregeld troep. Ik pak deze troep dan wel op en gooi het in de vuilnisbak. Op het terrein na

Er niet tegen opgewassen

Afbeelding
Vanmorgen moest ik naar de belastingdienst in de stad om te betalen voor mijn driemaandelijkse contributie voor de ziektekostenverzekering. Ik had thuis netjes mijn geld uitgeteld en bij aankomst in het belastingkantoor liep ik direct op de kassa af waar ik de vertrouwde dames zag zitten in hun kleine kantoor. Voor hoeveel maanden ik wilde bijbetalen wilde de dame weten die in het hokje aan de rechterkant zat? Ik zei dat ik voor de maanden april, mei en juni wilde betalen en zij begon heftig op haar toetsenbord te tikken. Zij printte twee vellen papier uit en gooide deze binnendoor over naar haar collega die achter een bureau tegenover haar zat. Ik moest bij deze collega betalen, dus zette ik één stap naar links en stond nu voor het hokje van de collega. Ook zij begon wat in haar computer te rommelen en noemde vervolgens een bedrag dat echt veel hoger was dan waar ik op had gerekend. Het was bijna het dubbele bedrag. 'Dit moet een vergissing zijn, zei ik. Ik betaal maar voor dr