Weer van start gegaan....
Het is ineens heel stil in huis. De vakantie is voorbij. De eerste schoolweek zit er op.
De leerkrachten hadden maandagochtend allen een zichtbare badge op hun kleding gespeld waarop 'protestam' (wij protesteren) te lezen viel. Hiermee protesteren zij tegen het niet verhogen van de lerarensalarissen die wel beloofd zijn.
Het schooljaar wordt altijd geopend op het schoolplein met een praatje van de directeur van de school, de burgemeester van het stadje en de plaatselijke priester met zijn twee maatjes die tevens de godsdienstleraar zijn. Omdat wij dit een niet heel fijn onderdeel vinden van de eerste schooldag hadden wij ons voorgenomen om ietsjes later te komen en dit tafereel van speeches aan ons voorbij te laten gaan. Dat zou toch niemand opvallen en een ramp is het zeker niet. Óf de school was vroeger begonnen dit jaar óf de speeches waren er wat sneller doorheen gejast want bij aankomst op het schoolplein was er niemand meer te bekennen. De ceremonie was voorbij. Zo veel later waren wij nou ook niet gekomen?
Bij Gabriel en Alina zag ik een redelijke paniek in de ogen. Shit, te laat komen op je eerste schooldag is natuurlijk niet oké!
Snel haastten wij ons naar de klaslokalen van de kinderen. Mircea naar boven met Alina mee en ik op de begane grond met Gabriel naar zijn klas. Alina was zo afgeleverd. Mircea en de andere ouders hoefden niet te blijven (kinderen zijn al twaalf jaar), maar bij Gabriel waren de ouders nog wel van de partij in de klas. Gabriel werd door de juf verwelkomd en ze zei dat hij een plekje moest gaan zoeken wat nog niet zo eenvoudig was want er waren plekken door ouders ingenomen. Een moeder was zo lief om op te staan en haar tafel en stoel aan Gabriel af te staan. Er volgde een kort praatje en al snel stonden de kinderen weer buiten. Bij Alina was dat iets anders. Zij verscheen pas na twee uurtjes weer buiten.
Gabriel kreeg meteen een stapel, over het algemeen, mooie, nieuwe schoolboeken mee naar huis voor het aankomende schooljaar, maar Alina heeft toch een stelletje armzalige schoolboeken toegeschoven gekregen! Echt boeken uit het jaar kruik! Achtstehands zou ik ze willen noemen.
Ook daar is verzet tegen bij de leraren heb ik gehoord. Daar wordt dus niet in geïnvesteerd. Dat is wel duidelijk. Wat een armoe!
De uren dat Alina en Gabriel klaar zijn met school ligt dit schooljaar een aantal keer per week flink uit elkaar. Waar ik verleden schooljaar elke schooldag een uurtje op Alina moest wachten is nu ruim twee uur geworden. Een aantal dagen is zij pas om 13.45 uur uit terwijl Gabriel al om 11.30 uur op het schoolplein verschijnt. Wat doe je dan ruim twee uur in dat stadje? De boodschappen zijn snel gedaan. Natuurlijk kunnen wij deze tijd van het jaar nog wel overbruggen in het park. Zeker nu het nog ontzettend warm is. Maar wat als straks de winter eraan komt en het ijzig koud wordt? Dan wordt het echt een stuk minder prettig om te wachten. Alina zou op eigen houtje met de minibus naar huis kunnen die bij ons pal voor de deur stopt. Zij is per slot van rekening al bijna dertien jaar en het is maar een klein stukje, maar toch vind ik het eng om haar met die bus te laten gaan omdat ik ook heb gezien hoe sommige van die buschauffeurs rijden. Ik kom ze elke dag tegen op mijn weg van en naar huis. Bijna allemaal zitten zij onder het rijden te bellen en sommige van die chauffeurs rijden echt veel te hard. Hoe vaak ik niet door zo'n busje, vol met passagiers, ben ingehaald met een belachelijk hoge snelheid. Helaas zie je best vaak op het nieuws dat er weer zo'n minibusje een vreselijk ongeluk heeft gehad. De rillingen lopen dan over mijn rug. Ik denk dat ik toch maar een keer extra heen en weer rijd. Gelukkig hebben wij nog een bestelautootje dat op diesel rijdt en dus een stuk zuiniger is dan mijn benzine slurpende 'Fiesta'!
Het 'schoolgevoel' moet nog even tot ons doordringen. Zeker met die hoge temperaturen die maar door denderen. Het lijkt wel hoogzomer. Vandaag steeg het kwik naar 30 graden. Best heet zo ver in september! Gelukkig hadden wij het zwembadje nog niet opgeborgen op zolder want daar hebben wij heerlijk verkoeling in gezocht.
Toch moest het huiswerk gewoon gemaakt worden, want het mag dan wel nog een beetje zomervakantie lijken, dat is het zeker niet. Het nieuwe schooljaar is echt begonnen. Morgenochtend gaat die wekker gewoon weer om 6.15 uur. Dát was in de vakantie wel anders!
De leerkrachten hadden maandagochtend allen een zichtbare badge op hun kleding gespeld waarop 'protestam' (wij protesteren) te lezen viel. Hiermee protesteren zij tegen het niet verhogen van de lerarensalarissen die wel beloofd zijn.
Het schooljaar wordt altijd geopend op het schoolplein met een praatje van de directeur van de school, de burgemeester van het stadje en de plaatselijke priester met zijn twee maatjes die tevens de godsdienstleraar zijn. Omdat wij dit een niet heel fijn onderdeel vinden van de eerste schooldag hadden wij ons voorgenomen om ietsjes later te komen en dit tafereel van speeches aan ons voorbij te laten gaan. Dat zou toch niemand opvallen en een ramp is het zeker niet. Óf de school was vroeger begonnen dit jaar óf de speeches waren er wat sneller doorheen gejast want bij aankomst op het schoolplein was er niemand meer te bekennen. De ceremonie was voorbij. Zo veel later waren wij nou ook niet gekomen?
Bij Gabriel en Alina zag ik een redelijke paniek in de ogen. Shit, te laat komen op je eerste schooldag is natuurlijk niet oké!
Snel haastten wij ons naar de klaslokalen van de kinderen. Mircea naar boven met Alina mee en ik op de begane grond met Gabriel naar zijn klas. Alina was zo afgeleverd. Mircea en de andere ouders hoefden niet te blijven (kinderen zijn al twaalf jaar), maar bij Gabriel waren de ouders nog wel van de partij in de klas. Gabriel werd door de juf verwelkomd en ze zei dat hij een plekje moest gaan zoeken wat nog niet zo eenvoudig was want er waren plekken door ouders ingenomen. Een moeder was zo lief om op te staan en haar tafel en stoel aan Gabriel af te staan. Er volgde een kort praatje en al snel stonden de kinderen weer buiten. Bij Alina was dat iets anders. Zij verscheen pas na twee uurtjes weer buiten.
Gabriel kreeg meteen een stapel, over het algemeen, mooie, nieuwe schoolboeken mee naar huis voor het aankomende schooljaar, maar Alina heeft toch een stelletje armzalige schoolboeken toegeschoven gekregen! Echt boeken uit het jaar kruik! Achtstehands zou ik ze willen noemen.
Ook daar is verzet tegen bij de leraren heb ik gehoord. Daar wordt dus niet in geïnvesteerd. Dat is wel duidelijk. Wat een armoe!
De uren dat Alina en Gabriel klaar zijn met school ligt dit schooljaar een aantal keer per week flink uit elkaar. Waar ik verleden schooljaar elke schooldag een uurtje op Alina moest wachten is nu ruim twee uur geworden. Een aantal dagen is zij pas om 13.45 uur uit terwijl Gabriel al om 11.30 uur op het schoolplein verschijnt. Wat doe je dan ruim twee uur in dat stadje? De boodschappen zijn snel gedaan. Natuurlijk kunnen wij deze tijd van het jaar nog wel overbruggen in het park. Zeker nu het nog ontzettend warm is. Maar wat als straks de winter eraan komt en het ijzig koud wordt? Dan wordt het echt een stuk minder prettig om te wachten. Alina zou op eigen houtje met de minibus naar huis kunnen die bij ons pal voor de deur stopt. Zij is per slot van rekening al bijna dertien jaar en het is maar een klein stukje, maar toch vind ik het eng om haar met die bus te laten gaan omdat ik ook heb gezien hoe sommige van die buschauffeurs rijden. Ik kom ze elke dag tegen op mijn weg van en naar huis. Bijna allemaal zitten zij onder het rijden te bellen en sommige van die chauffeurs rijden echt veel te hard. Hoe vaak ik niet door zo'n busje, vol met passagiers, ben ingehaald met een belachelijk hoge snelheid. Helaas zie je best vaak op het nieuws dat er weer zo'n minibusje een vreselijk ongeluk heeft gehad. De rillingen lopen dan over mijn rug. Ik denk dat ik toch maar een keer extra heen en weer rijd. Gelukkig hebben wij nog een bestelautootje dat op diesel rijdt en dus een stuk zuiniger is dan mijn benzine slurpende 'Fiesta'!
Het 'schoolgevoel' moet nog even tot ons doordringen. Zeker met die hoge temperaturen die maar door denderen. Het lijkt wel hoogzomer. Vandaag steeg het kwik naar 30 graden. Best heet zo ver in september! Gelukkig hadden wij het zwembadje nog niet opgeborgen op zolder want daar hebben wij heerlijk verkoeling in gezocht.
Toch moest het huiswerk gewoon gemaakt worden, want het mag dan wel nog een beetje zomervakantie lijken, dat is het zeker niet. Het nieuwe schooljaar is echt begonnen. Morgenochtend gaat die wekker gewoon weer om 6.15 uur. Dát was in de vakantie wel anders!
Reacties
Een reactie posten