Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

Onze overbuurvrouw was alweer een aantal maanden geleden overleden en om de zoveel weken/maanden na het overlijden komt de familie bij elkaar en geeft een soort van etentje. Ik weet niet precies hoe de familie van de overledene de genodigden selecteert, maar wij waren nu voor de twee keer van de partij voor zo'n etentje. De buren die er de eerste keer wel waren uitgenodigd, een aantal maanden geleden, waren dat deze keer niet. Zij waren wel thuis want ik zag ze in de tuin rondlopen. Misschien weer een of andere vete? Om 12 uur werden wij verwacht met het hele gezin. Toen ik de kinderen vertelde dat deze bijeenkomst eraan zat te komen riepen ze bijna allebei in koor: 'daar gaan wij écht niet naartoe!' Ik gaf ze groot gelijk. Gabriel wilde een film zien en Alina had ook andere plannen voor haar eerste weekend in het nieuwe schooljaar. 'Echt geen zin om daar mijn  zaterdagmiddag door te brengen' waren haar woorden! Mircea en ik moesten natuurlijk wel ons gezic

Het is ineens heel stil in huis. De vakantie is voorbij. De eerste schoolweek zit er op. De leerkrachten hadden maandagochtend allen een zichtbare badge op hun kleding gespeld waarop 'protestam' (wij protesteren) te lezen viel. Hiermee protesteren zij tegen het niet verhogen van de lerarensalarissen die wel beloofd zijn. Het schooljaar wordt altijd geopend op het schoolplein met een praatje van de directeur van de school, de burgemeester van het stadje en de plaatselijke priester met zijn twee maatjes die tevens de godsdienstleraar zijn. Omdat wij dit een niet heel fijn onderdeel vinden van de eerste schooldag hadden wij ons voorgenomen om ietsjes later te komen en dit tafereel van speeches aan ons voorbij te laten gaan. Dat zou toch niemand opvallen en een ramp is het zeker niet. Óf de school was vroeger begonnen dit jaar óf de speeches waren er wat sneller doorheen gejast want bij aankomst op het schoolplein was er niemand meer te bekennen. De ceremonie was voorbij. Zo veel

Waar het voor ons in het verleden in Amsterdam zo vanzelfsprekend was dat je de verwarming aanzette met een draai aan de knop als het wat kouder begon te worden, is dat bij ons in Roemenië allerminst het geval. De winter vraagt hier een enorme voorbereiding. Er moet (veel) hout worden gekocht, dit moet worden gezaagd, de houtblokken moeten worden gespleten en al het hout moet ergens opgestapeld worden. Een nare en zware klus! Wij kunnen hier nu niet mee aan de slag omdat wij het hout nog niet binnen hebben. Het moet worden gekocht, maar zo makkelijk gaat dat niet. Wij zijn namelijk niet de enige die hout willen hebben deze tijd van het jaar. Daar wij wat laat zijn dit jaar met de aanschaf, om diverse redenen, krijgen wij het hout pas begin oktober in huis. Gelukkig zien de weersverwachtingen er goed uit de komende tijd. De grote kas met de bloemen moet ook verwarmd worden in de winter. Daarom hebben wij meer hout nodig dan alleen maar voor ons huis. Hier stoken wij gelukkig wel allee

Tot voor kort werden er voornamelijk hele jonge hondjes, puppy's nog, bij ons voor de deur gedumpt. Nu lopen er ineens ook wat 'oudere' honden los bij ons hek. Wat ben je toch harteloos als je zo van je honden af moet komen. Zoals ik al vaker heb geschreven op dit blog kan ik niet al die honden onderhouden, al zou ik dat graag doen want sommige zien er zó hongerig uit. Het kan gewoonweg niet. Ik heb daar de middelen niet voor. Wel zet ik altijd een bakje met water voor de deur. Vooral voor de hele hete dagen. En daar was ineens een pikzwarte hond, best hoog op de poten met flaporen, op straat. Te schattig voor woorden en heel jong zo te zien. Zij, ik wist pas later dat het een zij was, bleef wel op gepaste afstand van ons huis. Meestal aan de overkant van de weg. Zij durfde waarschijnlijk de confrontatie niet aan te gaan met 'Lopje' onze straathond (Gabriel heeft zijn naam bedacht), die wij wel eten geven en die het terrein rondom ons huis als zijn territorium bes

Druk in de weer om perenmoes te maken van de peren uit onze bomen. Echt een heerlijke smaak als je het laat pruttelen in een pan op het houtvuur. Smaakt toch anders dan op het gasfornuis. Daarna alles in potten gedaan. Heerlijk op bijvoorbeeld de pannenkoek, maar ook lekker op de boterham.