Alweer een nieuwe

Soms kan je iets gewoonweg niet weigeren. In de week voorafgaand en de week dat ik en de kinderen in het buitenland zaten, hadden wij een ongenode gast. Een hele grote, logge hond die op ons aangrenzende, maar niet van ons zijnde terrein, onze aandacht opeiste. Zij liet zich niet wegjagen en bleef daar dag en nacht zitten. Zodra wij onze beesten te eten gaven begon zij heel hard te blaffen, en dan bedoel ik héél erg hard! Uiteindelijk zijn wij gezwicht en is ze nu onze 'nieuwe' waakhond op ons tweede terrein. Ze heet 'Remi', alleen op de wereld! Het is nog een jonge hond. Iemand zei dat ze waarschijnlijk zo'n hond is geweest die met de schapenkudde meeliep, maar óf de kudde is kwijtgeraakt, of is uitgestoten. We zullen het wel nooit te weten komen hoe ze bij ons beland is.
Ze blaft er in ieder geval vrolijk op los.

Helaas is onze zwarte poes Denise al in de 'poezenhemel'. Op een ochtend vond ik haar dood in de tuin. De twee nachten ervoor had ik haar in het centrale verwarmingshok laten slapen omdat ik het te koud voor haar vond zo alleen buiten. De andere twee poezen lagen lekker tegen elkaar aan te slapen, maar van haar wilden ze niets weten. De avond voordat ik haar de volgende ochtend dood zou vinden, kon ik haar al niet vinden.
Ik weet niet wat er gebeurd is. Ze had geen bloedplekken of een beet. Misschien had het gewoon voor haar niet zo mogen zijn! Ik was er serieus echt even verdrietig van. Uiteraard is ze begraven op ons al rijkelijk gevulde dierenkerkhof achter in de tuin!




Reacties

  1. Unknownmaandag, november 30, 2015

    Ook bij ons lopen er honden los van de ene boomgaard naar de ander , zelfs met puppie's dat je denkt waar is de eigenaar van die hond . Het vorige stukje was zo herkenbaar , het verschil tussen Amsterdam waar wij ook woonde en het Roemeense leven is zo groot. Ook wij doen veel meer met de auto en genieten van het buiten zijn en de andere manier van leven . Alleen de taal die gaat nog niet soepel maar dat zal vast wel komen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Groen en geel!

Afbeelding
Als ik iets niet wil lijken dan is het wel een zeur of een verongelijkt persoon. Dat is dan ook de reden dat ik, in ieder geval dat probeer ik, sommige vervelende ervaringen in winkels of instellingen met medewerkers van mij af laat glijden. Als je bij elk incident je gelijk moet gaan halen of ergens tegenin gaat, dan ben je wel even bezig. Maar toch lukt het mij niet altijd om, zoals de Engelsen zo mooi zeggen: turn the other cheek, toe te passen. Dan ben ik echt te verbaasd of het gaat mij echt te ver. Dan zeg ik er wat van. Sowieso maak ik hier dingen mee waar mijn mond af en toe flink van open valt. Dit voorval speelt zich af in de lokale telefoonwinkel van een telefoongigant met een rood/wit logo. Het lijkt mij niet moeilijk om uit te vogelen welke provider dat is. Maandelijks stap ik bij deze winkel naar binnen om mijn mobiele telefoon op te laden voor 5 euro waardoor ik er weer flink op los kan bellen en vooral kan internetten (dat berekenen ze ineens in euro, maar dan wel n
Meer lezen

Roemeens Pasen

Afbeelding
Het is Pasen in Roemenië. Een weekje later dan in Nederland. Het weer is prachtig. Op eerste Paasdag hebben wij genoten van onze welverdiende rust. Mircea is met Gabriel gaan vissen in de buurt. Toch waren zij snel terug omdat het water te troebel leek. Een ander plekje waar zij waren lag vol met vuilnis. Zelfs tot in de boomtoppen lagen plastic zakken. Dat is niet een plekje waar je 'idyllisch' gaat zitten vissen. Op sommige plekken ligt hier toch zoveel vuilnis verscholen. Aan de zijkant van een weg waar ik elke dag langskom ligt veel vuilnis. Een vrouw uit de buurt vertelde mij dat het daar niet, of bijna nooit, wordt schoongemaakt omdat deze weg op de gemeentegrens ligt. De gemeentes betwisten bij welk dorp de weg hoort en zo wordt er kennelijk niet naar omgekeken. Ik vind dit trouwens verbazingwekkend. De burgemeester moet die rotzooi toch ook zien? Ook bij ons voor de deur vind ik geregeld troep. Ik pak deze troep dan wel op en gooi het in de vuilnisbak. Op het terrein na
Meer lezen

Ik doe het niet meer!

Afbeelding
‘Billy, Billy! Waar zit je nou, poes?’ Kitty, haar zusje, is al binnen, maar Billy nog niet. En dat is gek want Billy is nooit ver van huis. Ik loop naar binnen om mijn telefoon te pakken want die dient ’s avonds tevens als zaklamp. ‘Billy, Billy!’ Ik zoek in de tuin en kijk ook in de tunnelkas want misschien heeft ze zichzelf daar ingesloten. Maar geen spoor van Billy met haar grappige zwart gekleurde neusje. Dan maar in de voortuin kijken. Als ik die kant op loop bekruipt mij ineens een naar gevoel. ‘Het zou toch niet weer zo zijn, hè?’, zeg ik hardop tegen mijzelf. En, ja hoor, mijn vermoeden wordt bevestigd. De zo springerige, vrolijke poes Billy ligt bewegingloos op straat. Zichtbaar in het velle licht van de lantaarnpaal. Dood. Waarschijnlijk heeft ze niet geleden want haar oogjes zijn nog open als ik haar vind, dus het zal wel één flinke klap geweest zijn. Als je als automobilist toch de normale snelheid aanhoudt en niet als een idioot over de weg scheurt, kan je de poes eve
Meer lezen