Goed koud!
Ineens is het dan echt heel koud in Roemenië. Al een paar dagen komt het kwik niet boven de -3 graden Celsius uit en volgens de voorspellingen blijft dat nog even zo. IJzig. Waar het natuurlijk echt bibberen voor is, is voor al die dieren die de winter buiten moeten doorbrengen. De vele straathonden en -katten, maar ook onze kleine hondjes en de grote hond Max. Zij leven allemaal buiten. Weer of geen weer, ze liggen buiten. Wel geef ik ze nu wat vaker door de dag heen warm voedsel. Dan heb ik het idee dat ze het lekker warm zal houden en ach, ze warmen zich tevens aan elkaar. De poezen waar ik al eerder over schreef, zijn al helemaal gewend hier binnen. Die zijn de deur bijna niet meer uit te krijgen. Die spinnen heerlijk naast de verwarming. De hele dag liggen die beesten te tukken! Toch willen ze 's avonds nog wel eens de moeite nemen om even hun hoofd buiten de deur te begeven. Waarschijnlijk toch wat jagen?!
Vanmorgen zag ik een net aangereden hond op een zebrapad in Ploiesti liggen. Best een groot beest. Zoiets went trouwens nooit. Een vreselijk naar gezicht.
Er liep een man naar het beest toe en probeerde het weg te slepen, maar het beest hapte constant naar die man. Waarschijnlijk omdat het de hond zoveel pijn deed. Omdat de rij met wachtende auto's al maar langer werd besloot de man het wat kordater aan te pakken. Hij pakte het beest goed beet en sleepte het alsnog naar de zijkant van de weg. Ditmaal zonder happende bewegingen van de hond. Heel schrijnend, maar lief om te zien dat deze man zich wel om het beest bekommerde. Later wachtte ik in de auto op de kinderen die snoepjes aan het kopen waren in een supermarktje. Ik mocht niet met ze mee naar binnen; dat wilden ze zelf doen. Terwijl ik wachtte zag ik vanuit de auto een vrouw uit een huis komen met een groot blik in haar handen waar ze brokjes voor de hond, bij haar op de stoep, in had zitten. Het beestje kwam met zijn staart kwispelend op de vrouw af en viel gelijk aan op de brokken. Dit is waarschijnlijk een wederkerend ritueel. Het hele andere uiterste zag ik vanmorgen toen ik de kinderen naar school bracht. Een vrouw die haar kleine, witte hondje uitliet en dat hondje was geheel gehuld in een warm, blauw en flitsend pakje! Hoe groot kun je het contrast krijgen tussen de honden hier in Roemenië?
Gelukkig vind je toch altijd mensen die zeer met dieren begaan zijn.
Fijn om te zien.
Vanmorgen zag ik een net aangereden hond op een zebrapad in Ploiesti liggen. Best een groot beest. Zoiets went trouwens nooit. Een vreselijk naar gezicht.
Er liep een man naar het beest toe en probeerde het weg te slepen, maar het beest hapte constant naar die man. Waarschijnlijk omdat het de hond zoveel pijn deed. Omdat de rij met wachtende auto's al maar langer werd besloot de man het wat kordater aan te pakken. Hij pakte het beest goed beet en sleepte het alsnog naar de zijkant van de weg. Ditmaal zonder happende bewegingen van de hond. Heel schrijnend, maar lief om te zien dat deze man zich wel om het beest bekommerde. Later wachtte ik in de auto op de kinderen die snoepjes aan het kopen waren in een supermarktje. Ik mocht niet met ze mee naar binnen; dat wilden ze zelf doen. Terwijl ik wachtte zag ik vanuit de auto een vrouw uit een huis komen met een groot blik in haar handen waar ze brokjes voor de hond, bij haar op de stoep, in had zitten. Het beestje kwam met zijn staart kwispelend op de vrouw af en viel gelijk aan op de brokken. Dit is waarschijnlijk een wederkerend ritueel. Het hele andere uiterste zag ik vanmorgen toen ik de kinderen naar school bracht. Een vrouw die haar kleine, witte hondje uitliet en dat hondje was geheel gehuld in een warm, blauw en flitsend pakje! Hoe groot kun je het contrast krijgen tussen de honden hier in Roemenië?
Gelukkig vind je toch altijd mensen die zeer met dieren begaan zijn.
Fijn om te zien.
 |
| De goed gevulde straathond net nadat hij zijn brokken had verorberd! |
Reacties
Een reactie posten