Terug naar school.

Na bijna drie maanden vakantie gehad te hebben is de school dan echt begonnen. Maandag de vijftiende september was het een dag om iedereen weer te treffen na de vakantie, om te weten waar je klaslokaal is voor het komende schooljaar en om schoolboeken in ontvangst te nemen. Vooral om geld te betalen voor de schoolboeken, want die zijn hier niet voor niets op de lagere school (er moet veelvuldig diep in de buidel getast worden voor schoolspullen!).

Om 9 uur werden we verwacht op het schoolterrein alwaar we welkom werden geheten door de schooldirecteur. Hoewel hij door een microfoon sprak was er werkelijk niets van te verstaan en daardoor luisterden er helemaal niemand, wat ik redelijk gênant vond.
Daarna was het de beurt aan de priester van het kleine stadje. Samen met twee hulpjes droeg hij een mis voor. Dat is hier een gewoonte! Ik weet niet hoe het kan, maar dit was wel goed te verstaan. De priester sprak gewoon wat harder door de microfoon denk ik zomaar! Zelfs hier was weinig tot geen aandacht voor! Mensen zeggen hier dat ze allemaal zo gelovig zijn, maar als er dan een priester bezig is met het voordragen van een mis, dan vinden ze gesprekjes met elkaar of hun telefoon toch belangrijker! Wel staan mensen voortdurend kruisjes te slaan!

Alle kinderen stonden ruim een half uur naar dit schouwspel te luisteren en te kijken. Van het ene been hupsend op het andere wachtend tot ze de klas in mochten. Alina vond het best wel weer spannend na zo'n lange tijd de kinderen niet gezien te hebben.

Mircea ging uiteindelijk met Gabriel mee naar zijn nieuwe klas en ik ging met Alina mee. We werden door Alina's juf welkom geheten en ze sprak de woorden uit dat ze hoopte dat het een mooi schooljaar zou worden voor iedereen. Na vijf minuten stond ik alweer buiten. Of de ouders even drie kwartier buiten de klas wilden wachten! Ik heb met een aantal moeders deze tijd buiten in het zonnetje doorgebracht en zo goed en zo kwaad als het ging geconverseerd in het Roemeens!
Na uiteindelijk ruim een uur gewacht te hebben, kwam Alina met haar nieuwe schoolboeken de klas uitlopen.
Gabriel's juf had haar welkomstpraatje al wat sneller afgewerkt.

Afgelopen donderdagavond was er een ouderavond voor Gabriel's klas. Alina ging met mij mee om een beetje als tolk te fungeren, maar al snel verdween ze op de gang met andere kinderen die meegekomen waren, om daar lekker te spelen. Gelukkig wordt er niet heel veel interessants besproken en wat er werd gezegd kon ik redelijk begrijpen. Onder andere werd er besproken dat er een printer (ze werken hier veel met kopietjes), boxjes voor de computer, een elektriciteitskabel en een klok aangeschaft moest worden! Of we allemaal even weer wilden betalen! Het gaat niet om veel geld, maar het maakt me toch elke keer wel wat geprikkeld om te bedenken dat je deze basiszaken zelf moet aanschaffen. Waarom is dat niet gewoon aanwezig op school?
Mircea hoorde laatst iemand op de televisie zeggen, en dat vind ik een hele goeie: "Er wordt werkelijk niets in de jeugd en in het onderwijs geïnvesteerd en dan verwachten ze wel een bloeiende economie in Roemenië in de toekomst!"

Alina heeft nu twee dagen per week een uur extra les. Ze zit dan tot half één op school. In dat uurtje dat Gabi en ik op haar moeten wachten, gaat Gabriel naar pianoles in het Casa de Cultura. Daarna kan Alina nog een half uurtje zich laten gaan op de piano bij juffrouw Paula, waar we al kennis mee gemaakt hebben.
 
Goed, de kinderen gaan lekker weer naar school. Eindelijk weer regelmaat na toch een iet wat te lange vakantie van drie maanden. De kop is er nu echt af!