Wat er zoal gebeurt
Je voelt alweer dat de kou in de lucht hangt. Overdag is daar gelukkig niets van te merken, gisteren nog zo'n 30 graden, maar 's ochtends is het al flink fris.
De natuur verandert al zichtbaar van kleur. De zomer loopt echt op zijn eind. Nog twee weken te gaan en dan staat voor de kinderen alweer het nieuwe schooljaar voor de deur. Gisteren in Ploiesti bij de grote supermarkt nieuwe en nette schoenen voor de kinderen aangeschaft. Gabriel wilde zelfs nog twee nieuwe stropdasjes hebben voor zijn schooltenue. In het nieuwe schooljaar zal hij toch elke dag in een pakje naar school moeten. Zwarte broek, wit overhemd met dasje en een colbertje!
Ik was alweer vergeten op wat voor schoeisel ze voor de vakantie naar school gingen. Dat vergeet je snel nadat je een zomerlang op alleen maar slippers en sandalen loopt!
De kinderen, en dan vooral Alina, hebben een bak met huiswerk meegekregen voor de zomervakantie. Deze duurt dan ook heel erg lang, maar om ze nou zo vol te stouwen met werk op zo'n jonge leeftijd! Enfin, Alina werkt er hard aan en Gabriel help ik elke dag een beetje. Wat ik niet begrijp, vooral de uitleg van een opdrachtje ontgaat mij wel eens, dat vragen we dan aan Mircea.
Ik moet wel zeggen dat ik niet echt uitkijk naar het schooljaar. Weer elke ochtend voor dag en dauw, zo rond kwart over zes, het bed uit om ze vervolgens om kwart voor acht in de schoolbanken te krijgen. Waarom ze dat zo vroeg hier doen is mij toch een raadsel. In deze periode gaat het nog wel, maar zo direct in de winter. Alles weer donker en met een beetje ongeluk ook weer sneeuw. Na dat enorme pak sneeuw van afgelopen winter ben ik niet meer zo dol op sneeuw. Ja, wel als je er lekker naar kan kijken en er verder niets mee hoeft, maar niet als je bijna ingesneeuwd zit en dat je er doorheen moet met de auto. Ik doe het wel omdat ik geen keus heb, maar of ik er vrolijk van wordt? Nou nee! Daar kijk ik dus niet naar uit!
Maar op dit moment ben ik nog druk in de weer met het maken van jammetjes. Ik heb net jam gemaakt van de vruchten van een boom die in het Roemeens 'Zarzar of 'Corcoduse' heet. Ik heb het opgezocht en deze boom noem je in het Nederlands 'Kerspruim'. Hij komt voor op de Balkan tot aan midden-Azië. Het heeft inderdaad kersachtige vruchten, maar dan zijn ze iets groter van stuk. Het is een hele zure vrucht en daarom heb in het jammetje flink wat suiker moeten gebruiken. De smaak ervan doet me een beetje denken aan rozenbotteljam. Deze vruchten worden hier voornamelijk gebruikt voor het maken van Tuica, de Roemeense brandewijn.
Op dit moment staat er nog een pannetje te pruttelen op het vuur!
Gisteren heeft Mircea vier oude kippen geslacht en de overbuurvrouw heeft ze, samen met haar huishoudelijke hulp, geplukt. Ik heb mee staan kijken naar dit fijne schouwspel. Ik vroeg nog of ik mocht helpen, maar nee, dat was echt niet nodig. Ik heb voornamelijk de loslopende kippen op afstand proberen te houden want ze kwamen op de geur van het vlees af. Mircea had bij de buren ook nog even een haan de nek omgedraaid en de hakbijl waar hij dat mee deed werd lekker door de kipjes afgelikt! Kippen zijn werkelijk allesvreters. Ze eten dus zelfs hun eigen soort op! Best ranzig!
Maar goed ik ging met een hele bak vol met kippenvlees terug naar huis. Eerst heb ik alles gekookt en daarna in bakjes in het vriesvak gestopt. Ik heb alvast een heerlijke kippensoep gemaakt en die zal ik tijdens de lunch aan Mircea en Peppi serveren! Die zullen daar wel trek in hebben na het storten van beton de hele ochtend!
De natuur verandert al zichtbaar van kleur. De zomer loopt echt op zijn eind. Nog twee weken te gaan en dan staat voor de kinderen alweer het nieuwe schooljaar voor de deur. Gisteren in Ploiesti bij de grote supermarkt nieuwe en nette schoenen voor de kinderen aangeschaft. Gabriel wilde zelfs nog twee nieuwe stropdasjes hebben voor zijn schooltenue. In het nieuwe schooljaar zal hij toch elke dag in een pakje naar school moeten. Zwarte broek, wit overhemd met dasje en een colbertje!
Ik was alweer vergeten op wat voor schoeisel ze voor de vakantie naar school gingen. Dat vergeet je snel nadat je een zomerlang op alleen maar slippers en sandalen loopt!
De kinderen, en dan vooral Alina, hebben een bak met huiswerk meegekregen voor de zomervakantie. Deze duurt dan ook heel erg lang, maar om ze nou zo vol te stouwen met werk op zo'n jonge leeftijd! Enfin, Alina werkt er hard aan en Gabriel help ik elke dag een beetje. Wat ik niet begrijp, vooral de uitleg van een opdrachtje ontgaat mij wel eens, dat vragen we dan aan Mircea.
Ik moet wel zeggen dat ik niet echt uitkijk naar het schooljaar. Weer elke ochtend voor dag en dauw, zo rond kwart over zes, het bed uit om ze vervolgens om kwart voor acht in de schoolbanken te krijgen. Waarom ze dat zo vroeg hier doen is mij toch een raadsel. In deze periode gaat het nog wel, maar zo direct in de winter. Alles weer donker en met een beetje ongeluk ook weer sneeuw. Na dat enorme pak sneeuw van afgelopen winter ben ik niet meer zo dol op sneeuw. Ja, wel als je er lekker naar kan kijken en er verder niets mee hoeft, maar niet als je bijna ingesneeuwd zit en dat je er doorheen moet met de auto. Ik doe het wel omdat ik geen keus heb, maar of ik er vrolijk van wordt? Nou nee! Daar kijk ik dus niet naar uit!
Maar op dit moment ben ik nog druk in de weer met het maken van jammetjes. Ik heb net jam gemaakt van de vruchten van een boom die in het Roemeens 'Zarzar of 'Corcoduse' heet. Ik heb het opgezocht en deze boom noem je in het Nederlands 'Kerspruim'. Hij komt voor op de Balkan tot aan midden-Azië. Het heeft inderdaad kersachtige vruchten, maar dan zijn ze iets groter van stuk. Het is een hele zure vrucht en daarom heb in het jammetje flink wat suiker moeten gebruiken. De smaak ervan doet me een beetje denken aan rozenbotteljam. Deze vruchten worden hier voornamelijk gebruikt voor het maken van Tuica, de Roemeense brandewijn.
Op dit moment staat er nog een pannetje te pruttelen op het vuur!
 |
| Corcoduse of Zarzar boom |
Gisteren heeft Mircea vier oude kippen geslacht en de overbuurvrouw heeft ze, samen met haar huishoudelijke hulp, geplukt. Ik heb mee staan kijken naar dit fijne schouwspel. Ik vroeg nog of ik mocht helpen, maar nee, dat was echt niet nodig. Ik heb voornamelijk de loslopende kippen op afstand proberen te houden want ze kwamen op de geur van het vlees af. Mircea had bij de buren ook nog even een haan de nek omgedraaid en de hakbijl waar hij dat mee deed werd lekker door de kipjes afgelikt! Kippen zijn werkelijk allesvreters. Ze eten dus zelfs hun eigen soort op! Best ranzig!
Maar goed ik ging met een hele bak vol met kippenvlees terug naar huis. Eerst heb ik alles gekookt en daarna in bakjes in het vriesvak gestopt. Ik heb alvast een heerlijke kippensoep gemaakt en die zal ik tijdens de lunch aan Mircea en Peppi serveren! Die zullen daar wel trek in hebben na het storten van beton de hele ochtend!
 |
| mijn pannetjes met de kip en kijk hoe geel het water is! Allemaal vet. Heerlijk voor de smaak. |
Reacties
Een reactie posten